'Netherland' van Joseph O'Neill


Naar aanleiding van het feit dat het afgelopen 11 september precies tien jaar geleden was dat de Twin Towers vielen, het Pentagon werd aangevallen en een derde vliegtuig door moedig optreden van de passagiers vroegtijdig crashte, verschenen op diverse plekken lijsten van 'post-9/11'-boeken. Eén boek kwam telkens terug: 'Netherland' van Joseph O'Neill. De superlatieven zijn niet van de lucht bij dit boek en daar maakt de uitgever dankbaar gebruik van. Mijn exemplaar rept op de achterkant van 'A brilliant, haunting novel' (Daily Telegraph) tot aan 'An exquisitely written novel' (New Yorker). Hier houdt het niet op. De voorkant van mijn Britse exempaar (en niet bovenstaande foto van de blijkbaar Amerikaanse editie) is getooid met lof van de door mij hooggeachte presentator van BBC Newsnight Jeremy Paxman ('mesmerising') en zelfs de voormalige politieke messias van de VS Barack Obama ('A brilliant book') doet een duit in het zakje. Blijkbaar is het zijn van president van de V.S. ook een goede leerschool om boekrecensent te zijn.

Het zal naar aanleiding van bovenstaande tekst al een beetje duidelijk zijn: de lof die dit boek wordt toegezwaaid is niet aan mij besteed. Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek, maar ondanks de beweringen van diverse recensenten die het boek in slechts een paar halen uitlazen, moest ik mezelf menigmaal er toe zetten om het boek verder te lezen. Ik geef meteen toe: het is goed geschreven, bij tijd en wijle grappig en ook nog eens met een Nederlander in New York, Hans van den Broek, in de hoofdrol met allerhande verwijzigingen naar mijn woonplaats Den Haag. En toch: het kon me allemaal weinig bekoren.

Het boek is een odyssee van Hans van den Broek in het New York na de dramatische gebeurtenissen van 9/11 waar herinneringen en verschillende verhaallijnen door elkaar lopen. Eén verhaallijn is zijn relatie met de Britse Rachel, met wie hij een zoon heeft, die langzamerhand op de klippen loopt. Een andere verhaallijn, die juist onderwerp was van veel lof, is zijn onverwachte vriendschap met Chuck Ramkissoon die probeert een New Yorkse cricketclub op te zetten die moet leiden tot een enorme impuls van het nobele spel in New York. Hans van den Broek, zelf cricketer, is gefascineerd en gaat met Chuck mee in zijn dromen. Het contact verwatert uiteindelijk en eindigt met de vondst in een rivier van een vermoorde Chuck. Het boek start overigens vrijwel meteen met deze gebeurtenis, dus ik verklap niets. Het boek lijkt daarmee verschillende genres te willen koppelen: een verhaal van liefde, een eerbeton aan cricket en een moordmysterie (aldus de Sunday Telegraph). Ik vond het allemaal wat verwarrend en vroeg me aan het einde van het boek af: wat is de 'pointe' nu eigenlijk? Misschien zijn de hoge verwachtingen het boek fataal geworden of is het gewoon mijn soort boek niet. Probeert het boek vooral eens, misschien kan iemand mij toelichten welk geweldige boek ik niet las dat anderen wel lazen.

Reacties