'Midnight in the Garden of Good and Evil' is zonder twijfel één van de mooiste titels voor een boek. Gek genoeg heb ik deze titel lang geassocieerd met de film van Clint Eastwood met dezelfde titel en Kevin Spacey in de hoofdrol en niet het boek van John Berendt. De film heb ik jaren geleden gezien en er staat me weinig meer van bij behalve dat het een intrigerende film was zonder een topper te zijn. De reden dat ik dit boek ben gaan lezen was overigens niet de film, maar het tweede (en vooralsnog laatste) boek van John Berendt, The City of Falling Angels, waar ik eerder een blog over heb geschreven.
'Midnight in the Garden of Good and Evil' en 'The City of Falling Angels' hebben veel met elkaar gemeen. In beide gevallen betreft het non-fictie (geschreven en lezend als een roman) waarbij John Berendt jaren in een stad doorbrengt en de kleurrijke inwoners en verhalen verbonden met de stad beschrijft. Bij 'City' betrof het Venetië, 'Midnight' gaat over Savannah, Georgia in de Verenigde Staten. Beide boeken hebben ook gemeen dat een gebeurtenis, die met name de 'high society' bezig houdt, de rode draad van het boek vormt. Waar de Venetiaanse elite zich bekommert over de brand in 'La Fenice', zo is de 'upper crust' gefascineerd door de moord op Danny Hansford door de prominente antiekhandelaar Jim Williams. De 'relatie' tussen Danny en de dertig jaar oudere Jim fascineert en scandaliseert de inwoners van Savannah.
Savannah was de vroegere koloniale hoofdstad van Georgia en later de eerste hoofdstad van Georgia als onderdeel van de Verenigde Staten. Inmiddels is Atlanta de hoofdstad van Georgia en is Savannah nu een grote trekpleister voor toeristen vanwege de architectuur en de historische gebouwen. Berendt, voormalig editor van New York Magazine, kwam in de jaren tachtig in Savannah terecht toen hij op een avond besefte dat een diner in hip restaurant in New York ongeveer net zoveel kostte als een retour naar een van de vele middelgrote steden in de Verenigde Staten. Op een van die trips belandt hij in Savannah waar het zo goed bevalt dat hij acht jaar lang tussen New York en Savannah pendelt waarbij hij steeds vaker het grootste deel van de tijd in Savannah doorbrengt en de kleurrijke inwoners leert kennen.
Het boek valt in twee delen uiteen. Het eerste deel vormt een introductie op Savannah en haar inwoners terwijl hij in het tweede deel ingaat op de (slepende) rechtzaak tegen Jim Williams voor de moord op Danny Hansford. De inwoners van Savannah zijn intrigerend. Van de al eerder genoemde hoofdrolspelers Jim Williams ('What I enjoy most is living like an aristocrat without the burden of having to be one') en Danny Hansford ('A walking streak of sex') tot aan Joe Odom ('The Sentimental Gentleman') en de travestiet Chablis ('I dance, I do lip synch, and I emcee,” she said. “Shit like that. My mama got the name Chablis of a wine bottle'). Maar de echte hoofdrol is weggelegd voor de prachtige en historische stad Savannah die met liefde wordt beschreven door Berendt. Een stad die geniet van haar historie, maar graag alles bij het oude laat en tegelijkertijd gastvrijheid als 'Hostess City of the South' hoog in het vaandel heeft. Later in het boek wordt nog wat voodoo aan het verhaal toegevoegd in de persoon van Minerva die Jim Williams op haar eigen wijze bijstaat in zijn rechtzaak. Op een aantal momenten speelt het boek zich af op de bekendste begraafplaats van Savannah: Bonaventure Cemetery. Aan deze begraafplaats ontleent het boek ook de cover: de Bird Girl Statue is daar te vinden.
Net als The City of Falling Angels is John Berendt een meesterlijke verteller en schrijver. Een schrijver die zijn eigen genre lijkt te hebben uitgevonden: de waargebeurde misdaadroman. Truman Capote's 'In Cold Blood' komt misschien het dichtste in de buurt van dit genre. De schrijfstijl van Berendt spreekt in ieder geval mij ontzettend aan waardoor ik elke keer weer verleid werd om met het grootste gemak en genoegen de bijna 400 prachtig geschreven pagina's te verslinden. Net als bij Venetië lukt het hem om door dit boek Savannah een ziel te geven. Zowel Savannah als Venetië staan alleen al door deze boeken op het lijstje van 'must see'-steden. Waar Venetië snel verandert en tot bezoek op korte termijn noopt, is Savannah tijdloos: 'For me Savannah's resistance to change was its saving grace. The city looked inward, sealed off from the noises and distractions of the world at large. It grew inward, too, and in such a way that its people flourished like hothouse plants tended bij an indulgent gardener. The ordinary became extraordinary. Eccentrics thrived. Every nuance and quirk of personality achieved greater brilliance in that lush enclosure than would have been possible anywhere else in the world'.
Reacties
Een reactie posten