Na het lezen van The Swimming-Pool Library van Alan Hollinghurst heb ik meteen 'The Spell' gekocht. Net als al zijn boeken is het thema wederom homoseksualiteit. Zoals eerder bij 'The Swimming-Pool Library' betekent dit overigens niet dat wanneer je geen homo bent je het niet kunt lezen. Het zijn romans waar toevallig de hoofdpersonen voor het grootste deel homo zijn. Over het zijn van een 'homoschrijver' zegt Hollinghurst in een interview met The Guardian uit 2004: 'I only chafe at the 'gay writer' tag if it's thought to be what is most or only interesting about what I'm writing. I want it to be part of the foundation of the books, which are actually about all sorts of other things as well - history, class, culture. There's all sorts of stuff going on. It's not just, as you would think if you read the headlines in the newspapers, about gay sex'. En daar heeft Hollinghurst helemaal gelijk in. Al lijkt de beschrijving van het boek dat hierna volgt in strijd hiermee.
Het boek kent vier hoofdpersonen die allemaal homo en met elkaar verbonden zijn. Het boek, verteld vanuit het perspectief van de alwetende verteller, speelt zich, op een aantal flashbacks na, af in 1995 en begint bij het bezoek van dertiger Alexander Nichols (Alex) aan zijn ex Justin (eveneens dertiger) en diens nieuwe, oudere, vriend Robin Woodfield (ergens in de veertig). Alex is werkzaam bij het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken. Robin is architect en woont, samen met Justin, in een typisch Engelse cottage in Dorset. Justin heeft geen baan en zal binnenkort beschikken over de erfenis van zijn recent overleden vader. De periode dat zijn vader komt te overlijden is ook de periode dat de relatie tussen Alex en hem op een onprettige manier eindigt. Het weekend is een poging om normaal in contact te komen, maar het ongemak spat ervan af. Als onverwachte gast meldt zich Danny, de 22-jarige en eveneens homoseksuele zoon van de dus niet altijd homoseksuele Robin, die uiteindelijk een relatie krijgt met Alex en hem daarmee helpt over Justin heen te komen.
Het boek volgt de belevenissen en verbondenheid van deze vier homo's waarbij geldt dat alle vier heren nooit volledig met elkaar op hun gemak zijn. Danny is voor Alex niet alleen het definitieve afscheid van Justin maar introduceert hem ook in de club- en drugsscene van Londen. De brave Alex wordt daardoor een stuk minder braaf. Uiteindelijk loopt ook deze relatie op de klippen omdat Danny verder wil kijken en zich niet wil binden. De titel van het boek hangt samen met Alex die telkens betoverd wordt door zijn jongere partners die zich volledig overgeven aan een wereld die niet de zijne is. Het boek eindigt wederom bij de cottage in Dorset waar Alex wederom op bezoek komt, ditmaal met zijn nieuwe vriend Nick die iets ouder dan Alex is en de stabiele 'normale' vriend is die hij altijd zocht. De relatie tussen Robin en Justin is dan inmiddels - na wat clashes - genormaliseerd. Danny zit in het buitenland en de conclusie lijkt gerechtvaardigd dat het allemaal op z'n pootjes terecht is gekomen.
Het verhaal zo beschrijvend lijkt het een weinig bijzonder boek. En in alle eerlijkheid vond ik dit boek een stuk minder dan 'The Swimming-Pool Library' en 'The Line of Beauty' die een grotere indruk achterlieten en beter zijn blijven hangen. De kritieken op dit boek waren bij publicatie in 1998 niet over de hele linie lovend. Toch is het een goed geschreven 'comedy of manners' waarbij de mooie en prettig leesbare schrijfstijl van Hollinghurst naar voren komt. Zoals opgemerkt in de blog erover was, ondanks de schaduw van HIV/AIDS, 'The Swimming-Pool Library' een viering van het homoseksuele leven. 'The Line of Beauty' ontkomt juist niet aan deze schaduw terwijl 'The Spell' er een beetje tussenin zit. In het hoofdverhaal doet het er niet toe, maar een eerdere partner van Robin, Simon, is overleden aan de ziekte. In die zin doet Hollinghurst een stap in zijn oeuvre ook wat betreft het onderwerp van menselijke relaties. Aan de andere kant is het uitgangspunt van het verhaal, zeker gezien de vader/zoon-component, toch wel een tikkeltje bizar en daardoor ook minder geloofwaardig.
Zoals de Britten zouden zeggen 'not altogether a ringing endorsement', maar wanneer je fan bent van de boeken van Hollinghurst dan moet je deze ook zeker gelezen hebben!
Reacties
Een reactie posten