Stephen King's ode aan Bram Stoker's Dracula fascineert niet zo zeer vanwege de vampier die 'Salem's Lot terroriseert, maar King's overduidelijke liefde voor het Amerikaanse dorpse leven.
Na recent voor het eerst een boek van Stephen King te hebben gelezen - 11.22.63 - smaakte dit genoegen naar meer en heb ik een aantal van de meer bekende boeken van King gekocht waaronder 'Salem's Lot. Dit boek is - na het overbekende Carrie - het tweede boek van King dat is uitgegeven. In diverse interviews heeft King aangegeven dat dit in 1975 verschenen boek zijn favoriete boek is. Na de kleine 700 pagina's in een hoog tempo en met veel plezier (en een klein beetje angst en ongemak) te hebben gelezen, is het begrijpelijk dat dit verhaal zich met zo'n accolade mag tooien, want 'Salem's Lot weet van het begin tot het einde de spanning op te bouwen en continu te boeien: een letterlijke pageturner.
Dracula
Bram Stoker's Dracula - een boek dat deze recensent op dit moment met veel plezier leest - is overduidelijk van grote invloed geweest op Stephen King. Nu is dit ook niet zo moeilijk te stellen aangezien King het in zijn voorwoord zelf al zegt, maar er zijn meer aanwijzigingen dan deze meest voor de hand liggende. Gelijk Dracula handelt 'Salem's Lot over een vampier die zich nestelt in de moderne wereld en deze confronteert met het Kwaad uit een vervlogen tijd. Ook de karakters van beide verhalen vertonen de nodige overeenkomsten. Hoofdpersoon in King's vampier verhaal is de (enigszins autobiografische?) schrijver Ben Mears die terugkeert naar zijn geboortedorp Jerusalem's Lot (in de volksmond 'Salem's Lot) in de Amerikaanse staat Maine. Dit geboortedorp herbergt een duister geheim voor Mears en één van de redenen om terug te keren: een traumatische gebeurtenis in het spookachtige Marsten House waarvan Mears niet weet of hij daadwerkelijk iets bovennatuurlijke zag of dat het slechts aanstellerij was. Tijdens zijn verblijf in 'Salem's Lot poogt hij een boek te schrijven, maar komt een vampier op het spoor die beetje bij beetje 'Salem's Lot in duisternis hult.
Deze moderne Dr. Jack Seward raakt snel verliefd op de jongere Susan Norton die gelijk de (niet-beantwoorde) liefde van Seward - Lucy Westenra - ten prooi valt aan de vampier. Tegelijkertijd vindt hij een luisterend oor bij Matt Burke, een leraar van de lokale high school, met wie hij een relatie opbouwt die in veel opzichten lijkt op de relatie tussen Seward en de beroemde (en berichte) vampierjager (Nederlandse!) Abraham Van Helsing. Overigens vallen veel kenmerken van Van Helsing ook terug te vinden in twee andere helpers van Ben Mears: de arts Jimmy Cody en misschien nog wel het meeste in Father Callahan die beschikt over de elementaire vampierkennis. Ten slotte wordt Mears in zijn strijd tegen de vampier bijgestaan door de heldhaftige scholier Mark Petrie die een mix lijkt van Jonathan Harker en Quincy Morris.
Het tuinpad van mijn vader
Toch is - niet tegenstaande het eerder gestelde - 'Salem's Lot in de kern een compleet ander boek dan Dracula, want de echte hoofdpersoon is niet Ben Mears, zijn makkers of de vampier maar het rustieke dorpje 'Salem's Lot. King pakt flink uit in zijn beschrijving van het dorpse leven van 'Salem's Lot en haar inwoners. Bloed vloeit pas rijkelijk laat in het boek, terwijl de onderhuidse spanning die 'Salem's Lot in zijn greep houdt misschien nog wel fascinerende dan het vampierverhaal dat uiteindelijk volgt. Een verhaal dat in de epiloog in een historische context wordt gezet waarbij King een ode brengt aan de wijze waarop Bram Stoker zijn verhaal vertelt: door de aaneenschakeling van dagboekfragmenten en krantenknipsels. Resultaat? Een griezelig goed verhaal dat iedere liefhebber van Stephen King én iconic terror (zoals het boek wordt aangeprezen) zonder angst kan aanschaffen. Of het gelezen kan worden zonder angst is een compleet andere verhaal…
Reacties
Een reactie posten