Met De Waarheid over de Zaak
Harry Quebert heeft Joël Dicker een onvervalste pageturner geschreven die wellicht niet literair is, maar wel boeit
tot de laatste pagina.
Met De Waarheid over de Zaak Harry Quebert van de in Genève geboren
Joël Dicker is iets vreemds aan de hand. In Frankrijk is deze misdaadthriller
een ongekend verkoopsucces met meer dan een miljoen verkochte exemplaren en
tegelijkertijd een literair succes door nominaties voor en het winnen van
diverse literaire prijzen. Ook in Nederland zie je stapels exemplaren in de
boekhandels liggen aangezien uitgever De Bezige Bij er (terecht) van uit gaat
dat ze een verkoopklapper in handen hebben. Maar hoewel de recensies in
Nederland hoog opgeven over het pageturner-gehalte
wordt in de meeste recensies fijntjes benadrukt dat de benaming ‘literair’ wat
te hoog gegrepen is.
Main Street, USA
Natuurlijk is er een onderscheid
binnen de literatuur, maar ik heb nooit helemaal begrepen waarom wanneer een schrijver
een verhaal vertelt dat je telkens nieuwsgieriger maakt naar de volgende pagina
(deels) kan worden afgeschreven omdat het boek ‘niet literair’ is. In de kern
zijn alle schrijvers verhalenvertellers die de lezer willen vermaken,
inspireren, informeren, intrigeren of een combinatie hiervan. De wijze waarop
ze dit doen is aan de schrijvers zelf en de waardering zal van geval tot geval
verschillen, maar of iets wel of niet ‘literair’ is, is dan toch meer een
constatering dan meteen een (dis)kwalificatie.
De Waarheid over de Zaak Harry Quebert dus. Joël Dicker (1985) voert de
lezer via ruim 600 pagina’s die omvliegen door de fictieve ‘zaak Harry
Quebert’. In het stadje Aurora in de Amerikaanse staat New Hampshire – een
typisch gevalletje van Main Street, USA
mooi verbeeld op de cover door een schilderij van Edward Hopper – wordt 33 jaar
na de verdwijning van de jonge Nola Kellergan haar lichaam gevonden begraven op
het terrein van het huis van de beroemde schrijver Harry Quebert. Diens De Wortels van het Kwaad was de
literaire (!) sensatie van 1975 en sindsdien prominent onderdeel van de
Amerikaanse literaire canon en Harry Quebert’s entree tot een wereld van
adoratie, roem en rijkdom. Een wereld die door deze vondst op instorten staat.
Franse blik
Wat een gewone misdaadthriller had
kunnen zijn, wordt door Dicker omgevormd tot een thriller met psychologische
trekjes en een soort zelfhulpboek voor beginnende schrijvers, want de echte
hoofdpersoon is de schrijver Marcus Goldman. Deze Goldman is een protegé van
Quebert en heeft recent een literaire (!) sensatie op zijn naam staan en moet
bevallen van een opvolger waar heel de Verenigde Staten met smart op wacht. Een
taak die hem moeilijk valt, wanneer zijn oude mentor wordt beschuldigd van
moord op Nora. Goldman trekt naar Aurora en begint een speurtocht naar het
Aurora van 1975, de relatie tussen de toen 35-jarige Quebert en de slechts
15-jarige Nora en de waarheid over de moord op en verdwijning van Nora
Kellergan. Een speurtoch die tegelijkertijd Goldman zijn naarstig gezochte
tweede roman bezorgt.
Het aardige is dat het boek
geschreven is vanuit de worstelende successchrijver Marcus Goldman en daarmee
gelardeerd is met diens eigen verleden en zijn relatie met Harry Quebert.
Dicker bewandelt daardoor zeer vermakelijke zijwegen zonder de rode draad van
de mysterie rondom Nora uit het oog te verliezen. Hiermee heeft Dicker een
onvervalst Amerikaans aandoende thriller geschreven die in niets lijkt op de
gangbare literatuur in Frankrijk. Het aardige daarbij is dat zijn kenschets van
Americana over het algemeen zeer
treffend is. Enige storende daarbij is dat hij de presidentsverkiezingen van
2008 tussen Obama en McCain heel licht op de achtergrond mee laat lopen wat dit
in de basis tijdloze verhaal onnodig koppelt aan (vluchtige) actualiteit. Her
en der wat zinnetjes met (lichte) verwijten over het beleid van George W. Bush
voelen daardoor ook wat gratuit aan.
Laat niemand dit echter weerhouden
om dit boek te lezen, want een ieder die ook maar een beetje houdt van een
spannende pageturner die je tot op
het laatst laat gissen naar de gruwelijke waarheid over Nora Kellergan en het
slaperige stadje Aurora is bij Joël Dicker’s De Waarheid over de Zaak Harry Quebert aan het goede adres.
‘De Waarheid over de Zaak Harry Quebert’ van Joël Dicker is in januari
2014 verschenen en wordt uitgegeven door De Bezige Bij. Het betreft een
vertaling – door Manik Sakar – van het in 2012 uitgegeven ‘La Vérité sur l’
Affaire Harry Quebert’.
Deze recensie is ook gepubliceerd op Het Goede Leven, het culturele katern van De Dagelijkse Standaard. Naast mijn eigen FerdiBlog recenseer ik regelmatig o.a. boeken en concerten op Het Goede Leven en geef ik mijn opinie over actuele cultuurpolitiek.
Reacties
Een reactie posten