Lauren Owen maakt een flitsend debuut met The Quick, een gotische thriller waarbij de ruim vijfhonderd
pagina’s voorbij vliegen.
Bij het schrijven van recensies
van boeken is het altijd moeilijk om genoeg over het verhaal te vertellen
zonder te vervallen in spoilers maar
tegelijkertijd ook niet zo weinig te vertellen dat de lezer geen idee heeft
waar het boek over gaat. The Quick is
sinds zeer lange tijd een boek dat echt gedijt bij zo min mogelijk informatie
over het verhaal vooraf. Maar eigenlijk moet toch wel een tipje van de sluier
worden gelicht zodat de lezer enigszins weet wat voor boek gekocht wordt. Met
andere woorden: als u mij op mijn blauwe ogen wilt geloven, stop met het lezen
van deze recensie en schaf The Quick
aan. Zo niet lees dan vooral verder maar dan wel onder het motto you have been warned…
Het Londen van Jack the Ripper
Hoewel The Quick van de 28-jarige Lauren Owen haar schrijfdebuut is, valt
dat niet af te leiden uit het boek zelf. Trefzeker leidt Owen de lezer door het
Londen van de tweede helft van de 19e eeuw, een periode gekenmerkt
door gotiek, de wereld van Sir Arthur Conan Doyle en Jack the Ripper. Haar verhaal
begint echter bij de landed aristocracy
in de shires van Engeland waar broer
en zus James en Charlotte Norbury worden opgevoed in een enorm landhuis Aiskew Hall dat verlaten is door hun
vader en hun moeder reeds gestorven is. Vader Norbury keert uiteindelijk ziek
terug om thuis te sterven en de kosten van het onderhoud van het landhuis wegen
niet op tegen de erfenis. Zoals zoveel kinderen van de (berooide) aristocratie
is geldgebrek in die kringen een ander fenomeen dan bij “normale” families. Een
kleinere doch nog altijd comfortabele behuizing East Lodge volgt en James krijgt de gelegenheid om gewoon in Oxford
te studeren om daarna in Londen te wonen.
Een liefdesverhaal of…?
Eenmaal in Londen aangekomen moet
James spaarzaam omgaan met zijn geld en is daarom gedwongen om een huisgenoot
te nemen. Tegen zijn zin treft hij Christopher Paige die hij nog kent van zijn
studie en de omstandigheden dwingen beide heren tot het delen van een
appartement in de stadsvilla van familie van Christopher die ook wat verlegen
zit om extra geld. Een fenomeen dat de ouders van Christopher overigens niet
treft. Uit deze gedwongen samenwoonconstructie volgt uiteindelijk een verboden
liefde tussen beide heren die zich ontvouwt in de eerste honderd pagina’s van
het boek. Op het moment dat hun verboden liefde ontdekt wordt, besluiten de
heren gezamenlijk naar het buitenland te trekken. En op het moment dat The Quick een romantische
vluchtgeschiedenis lijkt te worden, zet Lauren Owen het verhaal op z’n kop en
worden James en Christopher op de avond van hun vlucht te pakken genomen door…
door wat eigenlijk? Jack the Ripper of iets meer sinisters? Christopher
overleeft de aanval niet, terwijl James wordt “opgevangen” in de mysterieuze
herensociëteit Aegolius (latijn voor uil). Daar blijkt dat James buiten zijn
eigen wil om hetgeen deelt dat alle leden van de Aegolius bindt… En
tegelijkertijd is een schemerachtige wereld terecht is gekomen waar de
gemiddelde inwoner van Londen (gelukkig) geen weet van heeft. Een wereld waar
verschillende groepen tegenover elkaar staan en waar de (uiteindelijke) leider
van de Aegolius Edmund Bier, bijgestaan door de nog immer menselijke Doctor Knife, zich voorbereidt voor een
gevecht op leven en dood tussen zijn eigen soort en dominantie over het menselijke
ras, door Bier c.s. gemakshalve 'The Quick' genoemd...
Dood of…?
De oplettende lezer heeft het
genre van The Quick inmiddels al
afgeleid uit het voorgaande en zo niet lees dan vooral nog eens mijn recensie
van ‘Salem’s Lot van Stephen King op
mijn eigen FerdiBlog. De zus van James, Charlotte, komt ook achter de waarheid
achter de transformatie van James en zet alles in het werk om haar broer uit de
klauwen van de Aegolius te krijgen en vindt haar queeste bondgenoten zoals de
Amerikaan Arthur die op het nippertje is ontsnapt aan de Aegolius, maar ook
soortgenoten van Edmund Bier en inwoners van Londen die weten wat zich afspeelt
in de Aegolius en tot doel hebben hier een einde aan te maken.
Owen’s debuut blijft de volle
vijfhonderd pagina’s boeien en ze heeft met recht een pageturner geschreven die tegelijkertijd een afgerond verhaal is,
maar ook uitzicht bied op een mogelijk vervolg. Wat mij betreft komt dat
vervolg er zeker!
‘The Quick’ is het debuut van Lauren Owen en in april 2014. Vooralsnog
is ‘The Quick’ niet in het Nederlands vertaald en alleen verkrijgbaar in de
oorspronkelijke Engelstalige versie. Bestellen kan hier.
Deze recensie is ook gepubliceerd op Het Goede Leven, het culturele katern van De Dagelijkse Standaard. Naast mijn eigen FerdiBlog recenseer ik regelmatig o.a. boeken en concerten op Het Goede Leven en geef ik mijn opinie over actuele cultuurpolitiek.
Reacties
Een reactie posten