De disfunctionele
familie Grønnegaard doet weer van zich spreken en lijdt nog steeds onder de
schaduw van haar mater familias.
Oftewel: The Legacy is terug, maar is
allesbehalve een herhaling van zetten.
In 2014 verraste de Deense staatsomroep DR met de
tiendelige serie The Legacy (in het
Deens Arvingerne) als opvolger van
successeries The Killing en Borgen. Na misdaad en politiek was het
nu tijd voor een familiedrama. Een buitengewoon succesvol drama waarin het wel
en wee van de in veel opzichten nogal bijzondere familie Grønnegaard centraal
staat. Een vervolg – de laatste aflevering liet die ruimte al wagenwijd open –
kon niet uitblijven en gezien de Deense gewoonte om van successeries drie
seizoenen uit te brengen, is de kans groot dat met The Legacy 2 slechts het tussenseizoen is verschenen. Toch is het
de vraag hoe het redelijk afgeronde verhaal van de strijd om de erfenis van
Veronika Grønnegaard door haar kinderen nog kan worden uitgesponnen tot een
volwaardige vervolgserie. Dat het tweede seizoen slechts zeven afleveringen
telt, doet het ergste vermoeden. Deze vrees is echter ongegrond want The Legacy 2 is gelijk de voorganger een
puik familiedrama waarin je met overtuiging je groen en geelt ergert aan een
strontvervelende hippiefamilie die zichzelf en het leven heel moeilijk maken
maar toch op elkaar aangewezen zijn.
Een familie of commune?In het eerste deel verviel de familie na de plotselinge dood van Veronika in behoorlijke chaos. Niet onverwacht aangezien Veronika zich op haar landgoed vooral wijdde aan zichzelf en haar kunst en minder aan haar kinderen Gro, Frederik en Emil. Tel daarbij op dat Veronika in haar laatste dagen haar vierde – ter adoptie opgegeven – kind Signe op het toneel laat verschijnen en haar het felbegeerde huis wil nalaten en de chaos is compleet. Een chaos die zich perfect leende voor een serie die eigenlijk geen melodrama kende en daarom misschien zo goed uitpakte. Van plotselinge sterfgevallen of andere narigheid bleef de serie weg. De eerste serie eindigde met wat losse eindjes – met name door Emil die wegkwijnde in een Thaise gevangenis door een mislukt avontuur aldaar – maar ook een familie die de realiteit accepteert dat ze met elkaar verder moeten. Niet voor niets lijkt de terugkeer naar landgoed Grønnegaard ditmaal meer een familie idylle. Hoewel de hippie inborst deze familie het landgoed al snel doet omslaan naar een commune. Zeker door de aanwezigheid van oude hipster Thomas, de ex-man van Veronika en vader van Gro (gespeeld overigens door Jesper Christensen alias Mr. White in Casino Royale). Deze Thomas die er rustig ook been in ziet om met een meisje dat zijn (klein)dochter had kunnen zijn een kind te baren met de welluidende naam Melody. Melody kan zo in de voetsporen treden van Signe alias Sunshine. Signe – winnaar van de familiestrijd – bestiert Grønnegaard nu en heeft wilde plannen om via (legale) hennepteelt haar broek omhoog te houden. Emil zit overigens nog steeds in Thailand vast waar Gro verwoede pogingen doet hem vrij te krijgen en daar financieel ver in moet gaan. Financiën die zij niet heeft en dit haar doet verleiden om eigen werk onder de naam van haar moeder te verkopen. En Frederik is nog steeds een moeilijke man die niet met zijn gevoelens overweg kan en Emil (begrijpelijkerwijs) nog steeds nadraagt dat Emil vreemd is gegaan met zijn vrouw. Nee, die Grønnegaards hebben het goed met elkaar…
Heilig boontje
Opvallend is dat waar in het eerste seizoen melodrama
nadrukkelijk uitgesloten was het tweede seizoen juist wel kiest voor enkele
(zeer) dramatische wendingen en gebeurtenissen. Met name in de derde aflevering
vindt een confrontatie tussen Gro en Frederik plaats die bijzonder heftig is en
kijkers niet onberoerd zal laten. Ook velt het lot een verstrekkend oordeel
over één van de hoofdpersonen. Gek genoeg zou dit bouwen op melodrama, gezien
de ingehouden en daarmee succesvolle dramatiek van het eerste seizoen, verkeerd
moeten uitpakken, maar dat doet het dus niet. Evenzo pakt het niet slecht uit
dat de hele familie Gønnegaard eigenlijk een strontvervelende familie van
zelfzuchtige hippies is. Iedereen is vooral met zichzelf bezig en lijkt niet
echt vatbaar voor wetgeving of goed fatsoen. Opvallend is dat de laatste
(semi)loot aan de stam eigenlijk nooit over de schreef gaat, maar
tegelijkertijd wel de vervelendste van het hele stel is. Als een soort heilig
boontje in de overdrive haalt ze het
bloed onder de nagels van haar broers en zus en zeker van de kijker. Vreemd
genoeg is het familielid met het meeste op haar kerfstok – Gro – de meest
sympathieke van het stel. Alle reden dus om de nieuwe verwikkelingen van de
familie via de zeven nieuwe afleveringen gade te slaan. Daarbij is het
overigens ook vermeldenswaard dat de intromuziek – gezongen door Nina Persson
van The Cardigans – echt een topnummer is en daarmee een verrijking van de
serie. En hoewel ook dit seizoen redelijk alle eindjes bij elkaar brengt, zou
het verbazen wanneer de inmiddels klassieke Deense drieslag nu niet gevolgd zou
worden.
The Legacy 2 is daarmee een waardige opvolger en verplicht kijkvoer voor
alle fans van de eerste reeks. En voor diegenen die nog niet met The Legacy in aanraking zijn gekomen,
maar houden van een goed familiedrama en Deense series stiekem erg amusant
vinden is het een mooie gelegenheid om zich te storten op die strontvervelende
Deense hippies. Je kan het slechter treffen.
Oordeel FerdiBlog: ****½
Lees hier de eerdere recensie van ‘The Legacy’ op FerdiBlog.
Het tweede seizoen van ‘The Legacy’ wordt
door Lumière uitgegeven en is sinds eind
mei algemeen verkrijgbaar zowel op DVD als Blu-ray. Bestellen kan hier. Deze recensie is op basis van de Blu-ray-versie.
Deze recensie is eerder verschenen op Jalta, het online nieuwsmagazine. Met enige regelmaat zullen recensies op het gebied van Kunst & Cultuur ook daar gepubliceerd worden.
Reacties
Een reactie posten