Met Harry Potter and the Deathly Hallows leek een definitief einde te zijn gekomen aan de avonturen van Harry Potter. En op enkele uitstapjes naar de wereld van Harry Potter na leek de toekomst van J.K. Rowling als schrijver daarbuiten te liggen . The Casual Vacancy en vooral de Cormoran Strike-serie onder haar pseudoniem Robert Galbraith maakten dit al duidelijk. Maar dat is buiten de aantrekkingskracht van Harry Potter gerekend, die blijkbaar ook op J.K. Rowling zelf effect heeft. Want met het toneelstuk Harry Potter and the Cursed Child en de uitgave van de scriptversie betreedt Rowling – alhoewel voorzichtig – wederom de magische wereld van Harry, Hermione en Ron. Grote vraag is daarbij natuurlijk of zij heeft kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen of dat ze het beter bij de zeven boeken had kunnen laten.
Op het hoogtepunt stoppen is voor velen niet weggelegd, zeker niet wanneer het ene succes op het andere volgt. In het geval van de Harry Potter-reeks van J.K. Rowling werd dat succes met ieder nieuw boek alleen maar groter. Zo zijn uiteindelijk bijna een half miljard exemplaren van de zeven boeken verkocht, hebben de acht films (het laatste boek is in twee delen verschenen) miljarden opgeleverd en is Harry Potter een vast onderdeel van de hedendaagse popular culture geworden. Hoewel ieder nieuw brokje Harry Potter als een warm broodje over de plank gaat, heeft J.K. Rowling zich niet laten verleiden tot het schrijven van een nieuw Harry Potter-avontuur. Dat wil niet zeggen dat ze die wereld achter haar heeft gelaten zoals Fantastic beasts and where to find them aantoont en waarvan de filmversie met Eddie Redmayne in november verschijnt. En in alle eerlijkheid: de zeven boeken die samen het Harry Potter-epos vormen, leken dermate definitief dat ieder nieuw avontuur alleen maar kan tegenvallen. Ga maar na: Lord Voldemort is definitief vernietigd terwijl de epiloog van het laatste boek Harry, Hermione en Ron negentien jaar later toont. Ditmaal zelf met kinderen die richting Hogwarts vertrekken waardoor de cirkel compleet is. Maar blijkbaar kruipt het bloed waar het niet gaan kan en heeft J.K. Rowling toch weer een nieuw Harry Potter-verhaal geschreven. Een cynicus zou kunnen stellen dat Rowling nog wat extra inkomen wil generen, maar gezien het enorme succes dat zij zowel met Harry Potter als daarbuiten heeft, lijkt dat een weinig aannemelijke aanleiding voor Harry Potter and the Cursed Child. Daarbij is het – strikt genomen – ook geen nieuw boek, maar een tweedelig toneelstuk dat op 30 juli in première is gegaan in Londen. Een dag later is de scriptversie gepubliceerd die – hoe kan het ook anders – meteen een bestseller bleek. Hoewel de Nederlandse vertaling nog tot 19 november op zich laat wachten, is de Engelstalige versie natuurlijk ook gewoon in Nederland verkrijgbaar en zullen de meeste Harry Potter-fans inmiddels terugkijken op een fijne terugkeer in de wereld van Harry Potter. Want laat één ding duidelijk zijn: dit nieuwe verhaal is – ondanks de beperkingen van een toneelversie – een groot succes en vormt een verrijking op de bestaande canon.
Albus en Scorpius (en Delphi)
Het aardige is dat The Cursed Child begint daar waar The Deathly Hallows eindigde: op Platform 9 ¾ van King’s Cross Station in Londen. Harry en Ginny zijn getrouwd en hebben inmiddels drie kinderen (James, Albus en Lily) terwijl Rose en Hugo het resultaat zijn van de samenkomst van Ron en Hermione en zelfs Draco Malfoy mee doet in het kindergeluk met zijn zoon Scorpius. Wat totaal anders is, is de leeservaring, want wie een boek verwacht zoals de zeven voorgaande avonturen komt bedrogen uit. The Cursed Child is bedoeld als toneelstuk en de ‘boekversie’ is niet meer of minder dan het script van het toneelstuk. Zelfs een aantal aanwijzingen om de context voor de acteurs te schetsen zijn er in opgenomen. Hoewel bij het lezen van de eerste pagina’s dit tot enige verwarring leidt - immers je verwacht toch stiekem een heel nieuw Harry Potter-boek - raak je dermate snel gewend dat het uiteindelijk the next best thing is. Daarbij heeft Rowling – samen met medeschrijvers Jack Thorne en John Tiffany – er zich niet makkelijk vanaf gemaakt. Zo is The Cursed Child een prequel nog een rehash. Al bevat het verhaal wel degelijk prequel-achtige momenten en worden belangrijke scenes uit met name Harry Potter and the Goblet of Fire nog eens dunnetjes overgedaan. Het laat zich daarmee al raden: in The Cursed Child is er sprake van tijdreizen. Niet verwonderlijk gezien het bestaan van de zogenaamde Time-Turner waarmee Hermione in The Prisoner of Azkaban op meerdere plekken tegelijk kon zijn. Door deze mogelijkheid tot tijdreizen lijkt het definitieve einde van Lord Voldemort plots een stuk minder definitief en is het aan een nieuwe trio om hun magische wereld te redden. En zie daar de geboorte van een nieuw trio: Albus, Scorpius en Delphi.
Veelal hetzelfde, maar toch altijd anders
Want natuurlijk is het ook nu een drietal waar het om draait. En gelijk hun voorgangers Harry, Hermione en Ron zijn het de beste vrienden. Althans twee ervan, maar dan wel de minst voor de hand liggende vrienden: Harry’s lastige zoon Albus en Draco’s zachtaardige oogappel Scorpius. Hun duo wordt uiteindelijk een trio door Delphi, het nichtje van de vader van Cedric die in The Goblet of Fire zo tragisch om het leven kwam. Zonder al te veel te verraden, heeft The Cursed Child dezelfde energie als de andere Harry Potter-verhalen en wordt het beperkte medium van een toneelscript gecompenseerd door de blik in de toekomst en dus hoe het met Harry, Hermione en Ron, maar ook al die andere personages is vergaan. Stiekem is het dan weer erg leuk om door het wel erg voor de hand liggende en eigenlijk te makkelijke middel van tijdreizen meer te weten te komen over die fatale avond waar Harry daadwerkelijk Harry Potter werd en teruggeworpen te worden naar één van de beste boeken uit de serie. Het zal daarbij overigens voor een aantal fans nog best even slikken zijn om hun favoriete karakter als volwassene te accepteren. Want het volwassen leven van de jonge helden van toen is allesbehalve rooskleurig. Tegelijkertijd geeft dat weer diepte en kleur aan het verhaal en daarin ligt het unieke karakter van deze toevoeging op de Harry Potter-canon besloten. Laat er dus geen misverstand over bestaan: voor allen die ook maar enigszins verstrikt zijn geraakt in de wondere en magische wereld van Harry Potter is The Cursed Child – maar hoe kon het ook eigenlijk anders – een must-read.
Op basis van een nieuwe Harry Potter-verhaal van J.K. Rowling, Jack Thorne en John Tiffany heeft Jack Thorne het tweedelige toneelstuk ‘Harry Potter and the Cursed Child’ geschreven. Het toneelstuk is in première gegaan in het Palace Theatre te Londen op 30 juli. De dag erna is het script uitgegeven. Op 19 november verschijnt de Nederlandse vertaling ‘Harry Potter en het Vervloekte Kind’.
Reacties
Een reactie posten