Met The Young Pope maken Jude Law én Paolo Sorrentino de overstap naar het kleine scherm. In tien magistrale afleveringen volgen we de eerste Amerikaanse paus in de geschiedenis. Jude Law zet de geconflicteerde Paus Pius XIII geloofwaardig neer terwijl Paolo Sorrentino garant staat voor weergaloze schoonheid, satire en surrealisme. Een hoogtepunt in beide carrières en één van de meest memorabele televisieseries van de afgelopen jaren.
Filmregisseurs die de overtap maken naar televisie is niets nieuws. Steven Soderbergh (The Knick), David Fincher (House of Cards) en Martin Scorcese (Boardwalk Empire, Vinyl) gingen Paolo Sorrentino al voor. Terwijl de Joel en Ethan Coen Fargo al produceerden en zich inmiddels ook opmaken voor de regie van hun eerste televisieserie: de western The Ballad of Buster Scruggs. Daar waar de meeste regisseurs slechts enkele afleveringen van een serie regisseren, gaat Paolo Sorrentino – net zoals Steven Soderbergh – voor goud en zijn alle tien afleveringen van The Young Pope van zijn hand. En dat is in alles te merken. Liefhebbers van met name La Grande Belezza herkennen de prachtige wijze waarop Sorrentino zijn lijdend voorwerp in beeld brengt. En in dit geval is dat lijdende voorwerp niet alleen de eerste Amerikaanse paus in de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk, maar juist ook Vaticaanstad en natuurlijk Rome. Door Sorrentino word je telkens weer opnieuw verliefd op de Eeuwige Stad en ben je mentaal alweer je volgende trip naar de Stad der Zeven Heuvels aan het plannen.
Een twijfelende paus, een gehaaide kardinaal-staatssecretaris
Maar alleen stil staan bij de aanstekelijke pracht die The Young Pope biedt, doet grote afbreuk aan de prestaties die niet alleen Sorrentino, maar juist ook hoofdrolspelers Jude Law, Diane Keaton en Silvio Orlando leveren. Want vanaf het allereerste surrealistische shot waar Jude Law vanonder een berg baby’s kruipt op het San Marcoplein in Venetië tot de laatste scene die op hetzelfde plein plaats vindt, is duidelijk dat het succes van The Young Pope vooral ook te danken is aan acteertalent. Jude Law vertolkt de vijftigjarige Amerikaanse Lenny Belardo die onverwacht tot het pausschap is geroepen op een geweldige manier als een geconflicteerd man die niet weet wat hij met zijn nieuw gevonden macht moet doen, maar tegelijkertijd geen enkele schroom heeft om alle conventies overboord te gooien en die macht volledig in te zetten. Allereerst al door te kiezen voor de besmette naam Pius die dan ook nog getooid wordt met het ongeluksgetal dertien.
Dit alles tot grote wanhoop van de kardinalen die hem benoemd hebben. Niet in de laatste plaats de machtige kardinaal-staatssecretaris Voiello die zijn machtspositie ziet afbrokkelen terwijl hij erop rekende de grote macht achter de troon te zullen zijn door de onervarenheid van Pius XIII. Voiello komt in de vertolking door Silvio Orlando volledig tot leven en is één van de hoogtepunten van de serie. Want deze kardinaal mag dan wel een intrigant zijn, hij is tegelijkertijd groot voetbalfan en draagt de zorg voor een zwaar gehandicapte jongen die hij zijn beste vriend in de wereld noemt. Juist die combinatie maakt dat Voiello meer is dan de klassieke Katholieke intrigant die we kennen van series als The Borgias, maar daarom The Young Pope zo ondefinieerbaar maakt. Want hoewel intrige zeker aan bod komt, is het nooit op de manier die je verwacht. Sorrentino wijst de voorspelbaarheid van dergelijke intrige af en heeft geen enkele moeite om tegelijkertijd satire, surrealisme, komische elementen en stevig drama af te wisselen. Dit leidt vaak tot (welkome) verbazing bij de kijker, maar ook prachtige komische momenten zoals kardinaal Voiello die in de opulente omgeving van zijn vertrekken, gezeten op een troonachtige stoel, luisterend naar het radioverslag van een wedstrijd van zijn favoriete voetbalclub… getooid in het clubtenue. Het juist die momenten die The Young Pope zo goed maken maken en volstrekt onderscheidend van alle andere televisieseries. Een serie die – net als Youth van Sorrentino – in betrekkelijke rust zich ontwikkelt en zich daarmee nog verder onderscheidt.
In Godsnaam laat er een vervolg komen
De keuze om bekende filmacteurs en –actrices zoals Jude Law en Diane Keaton een grote rol te geven is een beproefd concept bij dergelijke groots opgezette en kostbare producties. Gelukkig pakt het hier ook ontzettend goed uit. Niet alleen omdat Jude Law een geweldige acteerprestatie neerzet als de ketting-rokende en Cherry Coke-drinkende paus, maar ook omdat de combinatie met minder bekende (maar steengoede) acteurs echte chemie oplevert. Niet in de laatste plaats door het optreden van Diane Keaton die als Zuster Mary de spil is in het bestuur van Pius XIII. Want Mary heeft de jonge Lenny opgevoed toen zijn hippieouders hem op jonge leeftijd achterlieten. De wond die toen is geslagen, is nooit geheeld en zorgt ervoor dat Lenny het pausschap gebruikt om zijn ouders op te sporen om erachter te komen waarom zij hem verlaten hebben en wat dit betekent voor zijn geloof in God. Deze Mary wordt door Pius als zijn vertrouweling ingezet ten koste van de macht van de kardinalen en dan met name Voiello. De strijd die dat oplevert is prachtig, maar volgt ook hier niet de voorspelbare weg van intrige.
Door dit alles is The Young Pope een serie die niet alleen oogstrelend is, maar tot denken zet en geweldige uren van hoogwaardig televisie maken biedt. Op zo’n wijze dat bij de laatste scene het wel erg de vraag is of – ondanks het feit dat bij de presentatie van de serie al een tweede seizoen werd aangekondigd – er nog een vervolg komt. Hoe die eruit moet komen te zien, zal nog een hele uitdaging worden omdat de tien afleveringen een zo’n perfect geheel vormen dat een vervolg eigenlijk alleen maar tegen kan vallen. Maar toch word je al kijker overvallen door een grote drang om - in Godsnaam -toch maar te hopen (en bidden) voor een vervolg. The Young Pope is te goed om het bij één seizoen te houden.
‘The Young Pope’ is een coproductie van Sky, HBO en Canal+ en wordt sinds januari op DVD en Blu-ray door Lumière uitgegeven. Eerder was de serie al (exclusief) online te zien bij Videoland. Deze recensie is ook verschenen bij online nieuwsmagazine Jalta.
Reacties
Een reactie posten