De boeken van Robert Galbraith, Marek van der Jagt en Richard Bachman zijn allesbehalve hetzelfde, maar delen een belangrijke eigenschap: de schrijvers ervan bestaan niet. Ze zijn slechts bedacht als anoniem vehikel voor respectievelijk J.K. Rowling, Arnon Grunberg en Stephen King. Maar wat als het literaire alter ego een eigen plek opeist? De (fatale) gevolgen hiervan vormen de basis voor Stephen King's spannende The Dark Half.
Een pseudoniem kan bevrijdend werken. Zeker in het geval van J.K. Rowling die gewoon op haar merites wenste te worden beoordeeld dan slaafse bestsellers op grond van haar Harry Potter-faam. Na de onder haar eigen naam uitgebrachte The Casual Vacancy was daar opeens een nieuwe ster aan het detective-firmament: Robert Galbraith die bescheiden succes vierde met The Cuckoo's Calling. Helaas was het geheim al snel verklapt en schoot de verkoop van Galbraith de lucht in, maar Rowling hanteert nogal altijd haar literaire alter ego voor de avonturen van detective Cormoran Strike. Arnon Grunberg wilde ook zijn eigen geschiedenis achter zich laten en introduceerde de onbekende Marek van der Jagt. De gelijke schrijfstijl zou uiteindelijk verraden dat er van een nieuwe schrijver geen sprake was, maar Grunberg wist zich nog lang in stilzwijgen te hullen over zijn alter ego. Voor Stephen King bleek een andere afweging te spelen om zijn pseudoniem Richard Bachman te introduceren. Zijn uitgever vond zijn ongekend hoge productie van meerdere boeken per jaar niet goed voor zijn brand waardoor Bachman het licht zag. Ook in dit geval werd de ware identiteit van het alter ego tegen de wil van de schrijver bekend. Een persbericht dat Bachman aan kanker was overleden, maakte een einde aan literaire tweelingbroer van King. Daarmee suggererend dat Bachman toch een schrijver van vlees en bloed was geweest in plaats van ontsproten aan het schrijversbrein. Niet voor het eerst zou een deel van het leven van King de basis vormen voor een (griezel)roman.
Moorddadig
Want in The Dark Half introduceert King de schrijver Thad Beaumont die hoewel hooglijk gewaardeerd wordt om zijn literaire debuut nu niet bepaald een verkoopkanon is. In het geheim heeft hij daarom zich gestort op de misdaadroman met in de hoofdrol de moordzuchtige Alexis Machine. Een enorm verkoopsucces dat zijn literaire werk in de schaduw stelt en vergezeld gaat van een pseudoniem: George Stark. Een pseudoniem waar hij uiteindelijk afscheid van wil nemen. Niet alleen omdat de koek op lijkt te zijn, maar ook om ruimte te geven aan zijn literaire ambities. Daarom kiezen Thad en zijn vrouw Elizabeth ervoor om niet alleen het geheim over de ware identiteit van George Stark te onthullen, maar hem ook ten grave te dragen. Letterlijk ten grave te dragen aangezien een artikel over deze onthulling gepaard gaat met een foto van een grafsteen van George Stark. Het had bijna over Richard Bachman kunnen gaan. Slechts één van de vele overeenkomsten tussen de in Maine wonende Thad Beaumont en Stephen King die zo ontzettend gehecht is aan New England en waar een groot deel van zijn verhalen afspelen. De vraag is echter in hoeverre Beaumont nu daadwerkelijk vrijwillig afscheid heeft genomen van Stark wanneer blijkt dat in Washington een student op gruwelijke wijze is vermoord met verwijzing naar het werk van Stark en de relatie met Beaumont. Een student die blijkens wat politiewerk op het punt stond om de ware identiteit van Stark te onthullen. Beaumont en zijn vrouw waren hem echter net voor en deden dit bewust om hem een hak te zetten. En zo wordt een fictief alter ego betrokken in een wel zeer realistische moordzaak. Maar Stephen King kennende blijft het hier niet bij en lijkt er meer aan de hand dan een simpele moordzaak.
Thad Beaumont vs George Stark
En zonder al te veel spoilers weg te geven, verandert The Dark Half van een soort detective in iets veel mysterieuzers: wie of wat is de brenger van dood en verderf. Is het iemand die zich voordoet als George Stark of is het Beaumont die zijn alter ego misbruikt om diverse rekeningen te vereffenen. Of is er nog iets gekkers aan de hand? Is George Stark misschien wel veel meer dan een pseudoniem, maar een mens van vlees en bloed. Zoals verwacht mag worden van King weet hij dit gegeven om te zetten in een heerlijke en spannende pageturner. Waarbij de eerlijkheid wel gebiedt te zeggen dat het laatste deel van het boek minder indruk maakt dan het eerste deel. Niet eens zozeer omdat dan duidelijk is hoe de vork in de steel zit met betrekking tot George Stark, maar vooral omdat de apotheose wat meer run of the mill is en geen mysterie meer kent. Het laat overigens onverlet dat The Dark Half niet voor niets behoort tot de betere verhalen en behoort tot het literaire Pantheon van Stephen King waartoe ook klassiekers als It, Pet Sematary en Salem's Lot toebehoren. Een boek dat J.K. Rowling en Arnon Grunberg vast en zeker de nodige nachtmerries zal hebben bezorgd. Want een George Stark is toch zeker niet wat zij voor ogen hadden met hun literaire pseudoniem.
'The Dark Half' van Stephen King is in 1989 voor het eerst verschenen. Een Nederlandse vertaling 'De Duistere Kant' is ook uitgegeven.
Reacties
Een reactie posten