Met We zien hier voor Robbie keert de grande dame van het Nederlandse drama terug in het theater. Een mislukt familiediner van een gefortuneerde familie schuurt aan alle kanten én heeft de lachers op de hand. De ontwikkeling van het drama is bij tijd en wijle (te) ver gezocht, maar een sterke cast aangevoerd door onder andere Mark Rietman, Stefan de Walle en talent Bram Suijker zorgt zonder meer voor een geslaagd toneelstuk.
Een toneelstuk van de hand van Maria Goos (1956) is altijd de moeite waard. Met de dramaseries Pleidooi en Oud Geld vestigde ze haar naam. Hoewel beide series al in de jaren negentig kijkers gezellig analoog thuis hield, straalt met name de tijdloosheid en kwaliteit van Oud Geld nog altijd zeer positief af op de grande dame van het Nederlands drama. En niet alleen drama voor televisie. Naast televisie schrijft Goos ook voor het grote scherm en met name toneel. Met We zijn hier voor Robbie keert voor het eerst in jaren weer terug naar het toneel. Ditmaal samen met regisseur Eric de Vroedt die met The Nation een grote bijdrage leverde aan het succes van het Nationale Theater, de samenvoeging sinds 2017 van het Nationale Toneel, de Koninklijke Schouwburg en het Theater aan het Spui. De combinatie van De Vroedt en Goos lijkt op voorhand dus al een winnaar. Met inmiddels 24.000 verkochte kaarten voor We zijn hier voor Robbie is het commerciële succes in ieder geval al binnen. En ook kwalitatief is het met We zijn hier voor Robbie niet slecht gesteld ondanks dat de recensies over het algemeen wisselend waren. Dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat - althans voor ondergetekende - deze uitvoering van We zijn hier voor Robbie later in de reeks valt en daarmee cast en crew beter op elkaar ingespeeld zijn.
Oud Geld stink niet
De premisse van We zien hier voor Robbie is zowel tijdloos als veelbelovend: een familiediner waar het ongemak van afspat is een beproefd recept dat handig gebruik maakt van de mogelijkheden van het toneel en een grote mate van herkenbaarheid in zich heeft. Het komische en goede toneelstuk Wijn van eerder dit jaar is daar een treffend voorbeeld van. In tegenstelling tot Wijn is bij Wij zijn hier voor Robbie het ongemak vanaf het begin evident. Een welgestelde familie verzamelt zich in het voorouderlijk huis. Het familiekapitaal is afkomstig uit het koloniale verleden van Nederland waarbij de betovergrootvader van pater familias Isaac een suikerplantage en suikerfabrieken uitbaatte en zo een sieraad van een huis uit de grond wist te stampen. Een huis waar Isaac en zijn vrouw nog altijd wonen en de erfenis vormt voor de nieuwe generaties. Vader Isaac - een mooie rol van Stefan de Walle - spreekt graag veel en langdurig over de trotse familiegeschiedenis. Een familie van winnaars die bovenal spreken over wat ze weten en waarnemen, maar gevoelens zoveel mogelijk buiten beschouwing laten. Dat is nogal lastig aangezien de aanleiding voor het familiediner wordt gevormd door een triest jubileum: het precies één jaar geleden dat Robbie (Robert-Jan), de zoon van Isaac zelfmoord pleegde. Tegelijkertijd heeft het geheel ook een feestelijk tintje omdat Marius (Mark Rietman), de andere zoon van Isaac, is ingetrokken bij zijn ouders en vooruitlopend hierop een uitgebreide verbouwing van het kolossale huis heeft geleid. Ook bij Marius zit de nodige pijn. Niet zozeer de scheiding van zijn vrouw (Tamar van den Dop) aangezien hij inmiddels weer een nieuw vlam heeft. Deze Linda (Mariana Aparicio Torresdie) doet bij vlagen denken aan Elize uit Oud Geld. Maar wel vanwege de moeizame relatie met zijn kinderen Bas (Bram Suijker) en Suzanna (Yela de Koning). Bas heeft (ernstige) psychische problemen terwijl Suzanna het prototype is van een millennial en daarmee bepaald niet op één lijn zit met haar ouders. De aanwezigheid van haar vriendin (Romana Vrede) maakt het er niet eenvoudiger op. Niet in de laatste plaats omdat haar afkomst nogal anders is dan deze typische oud geld-familie. Het leidt tot ongemak én grappig botsende wereldbeelden. Kortom: een familie die voor de liefhebbers van Oud Geld tot herkenning zal leiden ondanks dat het zeker geen duplicaat betreft van pater familias Splinter die koste wat kost de liefde voor de familiebank ("De Bussink Bank blijft een familiebank met een Bussink aan het roer!") aan zijn kinderen wil opdringen. Een herkenning die overigens wel doet constateren dat Maria Goos met We zien hier voor Robbie niet bepaald uit haar comfortzone komt.
Wel wat gezocht
Een comfortzone die in dit geval - in alle eerlijkheid - niet geheel werkt. Dit valt terug te voeren op de premisse van We zijn hier voor Robbie maar vooral de uitwerking ervan die aan de gezochte kant is. Tegelijkertijd weten Goos en De Vroedt - niet in de laatste plaats door een uitstekende cast onder leiding van Mark Rietman - het ongemak voelbaar te maken en dit goed af te wisselen met lichtere momenten aangevuld met her en der wat kolderiek. Zo blijft We zijn hier voor Robbie van begin tot einde boeien, mede ook omdat pas tegen het einde duidelijk wordt wat er aan de hand is met de vrouw van Isaac die het hele toneelstuk niet wordt gezien, maar wel over wordt gesproken én wat de aanleiding vormde voor de zelfmoord van Robbie. Een aanleiding die niet bepaald geloofwaardig overkomt en wederom het predicaat 'gezocht' verdient. De door Alfred Hitchcock vaak gebruikte "MacGuffin" (een element in een verhaal van bijvoorbeeld een boek of film dat de plot in gang zet en grotendeels stuurt) is blijkbaar ook door Maria Goos ontdekt. Toch is de impact hiervan op de algehele kwaliteit van het toneelstuk klein. Niet in de laatste plaats door de uitstekende en puntige dialogen, maar vooral door de hoge acteerkwaliteit van de cast. Mark Rietman en Stefan de Walle zijn eigenlijk in elke productie goed, maar ster van We zijn hier voor Robbie is ongetwijfeld Bram Suijker die met psychische problemen kampende Bas uitmuntend en bovenal geloofwaardig neerzet. Zozeer dat je hoopt dat Bram Suijker de rol na afloop van de tournee uit zijn systeem kan krijgen. Gezocht maar geslaagd en daarom alle aanleiding om kaarten voor We zien hier voor Robbie te kopen en zo het succes van het Nationale Theater verder te versterken. Zeker voor de liefhebbers van Maria Goos in het algemeen en Oud Geld in het bijzonder.
Lees hier de eerdere recensie op FerdiBlog van 'Wijn'.
Oud Geld stink niet
Wel wat gezocht
Een comfortzone die in dit geval - in alle eerlijkheid - niet geheel werkt. Dit valt terug te voeren op de premisse van We zijn hier voor Robbie maar vooral de uitwerking ervan die aan de gezochte kant is. Tegelijkertijd weten Goos en De Vroedt - niet in de laatste plaats door een uitstekende cast onder leiding van Mark Rietman - het ongemak voelbaar te maken en dit goed af te wisselen met lichtere momenten aangevuld met her en der wat kolderiek. Zo blijft We zijn hier voor Robbie van begin tot einde boeien, mede ook omdat pas tegen het einde duidelijk wordt wat er aan de hand is met de vrouw van Isaac die het hele toneelstuk niet wordt gezien, maar wel over wordt gesproken én wat de aanleiding vormde voor de zelfmoord van Robbie. Een aanleiding die niet bepaald geloofwaardig overkomt en wederom het predicaat 'gezocht' verdient. De door Alfred Hitchcock vaak gebruikte "MacGuffin" (een element in een verhaal van bijvoorbeeld een boek of film dat de plot in gang zet en grotendeels stuurt) is blijkbaar ook door Maria Goos ontdekt. Toch is de impact hiervan op de algehele kwaliteit van het toneelstuk klein. Niet in de laatste plaats door de uitstekende en puntige dialogen, maar vooral door de hoge acteerkwaliteit van de cast. Mark Rietman en Stefan de Walle zijn eigenlijk in elke productie goed, maar ster van We zijn hier voor Robbie is ongetwijfeld Bram Suijker die met psychische problemen kampende Bas uitmuntend en bovenal geloofwaardig neerzet. Zozeer dat je hoopt dat Bram Suijker de rol na afloop van de tournee uit zijn systeem kan krijgen. Gezocht maar geslaagd en daarom alle aanleiding om kaarten voor We zien hier voor Robbie te kopen en zo het succes van het Nationale Theater verder te versterken. Zeker voor de liefhebbers van Maria Goos in het algemeen en Oud Geld in het bijzonder.
Lees hier de eerdere recensie op FerdiBlog van 'Wijn'.
'We zijn hier voor Robbie' van het Nationaal Theater in samenwerking met De Theateralliantie is van 6 november 2018 t/m 26 januari 2019 door heel het land te zien. Meer informatie en kaarten hier. Deze recensie is op basis van de uitvoering op 26 december 2018.
Reacties
Een reactie posten