'The Casual Vacancy' van J.K. Rowling


Ik kom er maar rond voor uit: ik heb de Harry Potter-boeken van J.K. Rowling verslonden. Het duurde even voordat ik er aan wilde beginnen, maar bij het uitkomen van 'Harry Potter and The Goblet of Fire' ben ik aan de reeks begonnen en ieder deel dat daarna uitkwam las ik binnen enkele dagen na de start van de verkoop uit. Uiteraard in de originele Engelse versie en met de kaft voor volwassenen, dat dan weer wel. De kracht van de Harry Potter-reeks, naast de aansprekende karakters en de combinatie van de 'stand alone'-verhalen en de 'story arc' over de strijd tussen Harry Potter en Lord Voldemort ('He who must no be named'), is de meesterlijk verhalenverteller die J.K. Rowling is. 

Het zal, door de enorme publiciteit in binnen- en buitenland en de stapels boeken in de boekhandels, weinigen zijn ontgaan dat Rowling met 'The Casual Vacancy' (in het Nederlands vertaald als 'Een Goede Raad') nu de stap heeft gemaakt naar de 'volwassen' boekenmarkt. Overigens vind ik die scheiding tussen boeken voor kinderen en volwassenen nogal arbitrair. Het gaat er uiteindelijk om of een boek een aansprekend verhaal heeft en mooi is geschreven. Met het schrijven van dit boek heeft Rowling een risico genomen. Het boek kan na de Harry Potter-reeks eigenlijk alleen maar tegenvallen en de vraag daarbij is dan ook: is Rowling een net zo magische verhalenverteller als bij Harry Potter. Het antwoord is wat mij betreft: niet helemaal. 

Ik heb geen enkele behoefte om het boek af te kraken zoals een aantal recensenten heeft gedaan noch voel ik de aandrang om het boek compleet op te hemelen zoals andere recensenten. Het boek start veelbelovend met de plotselinge dood van raadslid Barry Fairbrother. In de volgende zeven hoofdstukken (elk weer opgedeeld in een aantal paragrafen wat de leesbaarheid versterkt) wordt het dorpsleven van het schilderachtige dorp Pagford in al zijn glorie en weerbarstigheid beschreven. Een groot aantal karakters passeert de revue. Karakters die verbonden zijn met elkaar door Pagford en Barry Fairbrother. Daar tussendoor speelt de kwestie van 'The Fields': sociale woningbouw gebouwd op instigatie van het grotere Yarvil. 'The Fields' huisvest met name probleemgezinnen waaronder het gezin van Krystal Weedon. Weedon zit, net als de andere, meer welvarende, Pagford-kinderen op dezelfde school in Pagford. De kwestie die in de lokale dorpsraad speelt is of 'The Fields' van Pagford naar Yarvil moet overgaan (aldus een grote factie onder leiding van de eigenaar van de lokale delicatessenwinkel en raadsvoorzitter Howard Mollison) of bij Pagford moet blijven (de factie die tot de dood van Barry Fairbrother onder diens leiding stond). De kwestie escaleert na de dood van Fairbrother waarbij via de raadssite belastende berichten worden geplaatst over prominente inwoners van Pagford. Dit alles in het licht van de strijd om de vrijgevallen zetel in de raad ('The Casual Vacancy').

Na een sterk begin zakte het boek wat mij betreft een beetje weg om soms ronduit saai te worden in de beschrijving van allerhande gesprekken tussen de inwoners van Pagford. In het begin moest ik nadrukkelijk toch wennen aan het feit dat ik in mijn handen een 'volwassen' boek van Rowling had. Ik probeerde daarbij ook het onderscheid te maken wat de schrijfstijl, op het gebruik van schuttingwoorden na dan, nu anders maakte dan de Harry Potter-boeken. Ik kon het niet duiden, maar tegelijkertijd had ik ook niet het gevoel een kinderboek te lezen hoewel de gekozen namen voor de inwoners van Pagford wel wat weinig serieus aandoen. Waar ik echter de verhalenverteller Rowling weer herkende was tegen het einde van het boek waar een tweede tragische gebeurtenis met dodelijk afloop de verschillende verhaallijnen doet culmineren in een prachtig einde van het boek. Dat is de Rowling die ik ken. De Rowling die zorgt dat je het boek niet wilt neerleggen maar constant verder wil lezen om te weten wat er gaat gebeuren. Helaas was die Rowling voor een groot deel van het boek afwezig. Echt aanraden van het boek kan ik niet, evenmin kan ik het boek afraden. Een echte 'mixed bag' dus.

Reacties