Concert 27 mei 2011: Strauss en Berlioz in Brussel

Berlioz: Harold en Italie

R. Strauss: Ein Heldenleben

 Nathan Braude (altviool)

Brussels Philharmonic - Vlaams Radio Orkest
Michel Tabachnik

Bozar - Paleis voor Schone Kunsten, Brussel

Hoewel ik al een aantal keren in Brussel ben geweest, heb ik het altijd een wat afstandelijke stad gevonden. Na een weekend er doorgebracht te hebben onder begeleiding van een vriend die er woont en werkt, moet ik dat oordeel volledig bijstellen. Ik zal niemand vermoeien met mijn bourgondische uitspattingen aldaar, maar het bezoek aan een concert van het Brussels Philharmonic - Vlaams Radio Orkest mag voor deze blog niet onbeschreven blijven.

Het concert vond plaats in de thuisbasis van het Vlaams Radio Orkest (VRO): Bozar, het Paleis voor Schone Kunsten. Een mooie zaal waar met name een intiemer werk zoals Berlioz' 'Harold en Italie' geweldig tot zijn recht komt. De zaal is niet bepaald klein, maar wel 'direct': je zit dicht op het orkest en het kleinste geluid hoor je goed. Met name in de zeer subtiele delen van Harold en Italie kwam dit prachtig naar voren. 'Ein Heldenleben' kent die delen ook, maar ook grootse orkestrale uitbarstingen waar de zaal bijna niet tegen bestand is. Met name het prachtige begin tastte langs de grenzen van wat kan in Bozar. Strauss' 'Eine Alpensinfonie' zou waarschijnlijk 'too much' zijn. Opvallend was overigens ook dat de Brusselaars net wat charmanter omgaan met de onvermijdelijke bijgeluiden die tijdens concerten te horen zijn.

De combinatie van deze orkestrale werken van Berlioz en Strauss pasten erg goed bij elkaar. In beide  werken is een grote rol weggelegd voor een soloviool, maar het is zeker geen vioolconcert. Een symfonisch werk voor viool en groot orkest is een betere omschrijving. Berlioz vond zijn inspiratie in Paganini en Byron's 'Childe Harold's Pilgrimage' en R. Strauss, hoe kan het ook anders, vond zijn inspiratie in zichzelf. Immers volgens Strauss was hij net zo interessant als Caesar en Napoleon. Hoor zijn prachtige muziek en je vergeeft hem deze arrogantie meteen. Beide componisten schreven overigens direct herkenbare muziek. Berlioz door zijn kenmerkende geluid van samenspelende strijkers en (hout)blazers en Strauss door zijn rijke en 'vet-Romantische' orkestratie. De vioolsolo's werden door Nathan Braude (Berlioz) en de concertmeester van het VRO (Strauss) met verve gespeeld. De show werd echter gestolen door de Tsjechische chef-dirigent van het VRO, Michel Tabachnik, die met zijn energieke dirigeerstijl het beste in zijn orkest naar boven wist te halen.

Mocht je niet naar Brussel gaan voor de heerlijke 'way of life' dan kan je altijd nog een bezoek overwegen vanwege het Brussels Philharmonic - Vlaams Radio Orkest!