'The Sea' van John Banville is nu typisch een boek dat je koopt (of in mijn geval krijgt), benieuwd naar bent om het boek vervolgens jaren ongelezen in je kast te hebben staan. Voor mijn afstuderen, in oktober 2005 alweer, kreeg ik onder andere dit boek. 'The Sea' had net de Man Booker Prize van dat jaar gewonnen. Toch verdween 'The Sea' in mijn boekenkast en ondanks een verhuizing en de aanschaf van een boekenkast op maat bleef de status ongewijzigd in ongelezen. Recent heb ik 'The Sea' er dan toch toch bij gepakt en gelezen. Eerlijkshalve moet ik zeggen dat ik het boek al een tijdje geleden heb gelezen, maar dat het boek samenviel met een leesdip. Na 'The Sea' ben ik begonnen aan 'Herinneringen van Hadrianus' van Marguerite Yourcenar, maar dat boek ligt al een hele tijd voor de helft gelezen stilletjes in huis. Of ik het boek nog uitlees en daarmee een recensie schrijf, blijft dus nog even in het ongewisse. Inmiddels is het boek 'Dirigenten. En nog eens dirigenten' van Roland de Beer gelezen en ben ik nu bezig in 'The Diamond Queen' van Andrew Marr.
Terug naar 'The Sea'! Hoewel het proza van Banville prachtig is en de wijze waarop hij drie verhaallijnen uit verschillende periodes uit het leven van hoofdpersoon Max Morden verweeft in één bmooi en niet verwarrend verhaal heeft het verder allemaal geen bijster diepe indruk op me achtergelaten. Het boek handelt over Max Morden die terugkeert naar de kust waar hij zijn jeugd doorbracht en in contact kwam met de rijkere familie met meer aanzien de Graces. Een gezin dat bestond uit moeder Connie, vader Carlos, tweeling Chloe en Myles en oppas Rose. Hij overnacht in het voormalige huis van de Graces dat nu wordt gerund als B&B door mevrouw Vavasour. De derde verhaallijn gaat over zijn vrouw Anna en de laatste fase van haar leven wanneer een terminale ziekte is geconstateerd. De dood van Anna komt in het boek samen met de gelijktijdige dood van Myles en Chloe die de zee inzwemmen om (bewust) niet meer terug te keren. Dit onder toeziend oog van Max en Rose. Max die verliefd leek op Chloe, maar dat was op Connie en Rose die verliefd leek op Carlos, maar in werkelijkheid ook verliefd was op Connie. Het boek eindigt met de dochter van Max die hem ophaalt en opneemt in haar eigen huis daar hij niet meer voor zichzelf kan zorgen (mede door een val veroorzaakt door overmatig drankgebruik). In de slotpagina's blijkt mevrouw Vavasour Rose te zijn waarmee de cirkel rond is.
Zoals gezegd heeft het boek geen bijster diepe indruk op me achtergelaten behalve het mooie proza. Gewoon niet helemaal mijn soort boek vrees ik! Leesdip of niet.
Reacties
Een reactie posten