'Skippy Dies' van Paul Murray kan bogen op een veelvoud aan positieve recensies, maar vooral ook een erg positieve mond-tot-mondreclame. Daarbij wordt vooral hoog opgegeven van het komische gehalte van het boek. Nu is het onderwerp, de belevenissen van scholieren op een (elite)kostschool in Dublin, niet meteen mijn 'cup of tea', maar toch kocht ik het boek recent. De afgelopen week, tijdens mijn vakantie in Moskou en Sint-Petersburg, heb ik de ruim 600 pagina's met veel plezier gelezen, hoewel het echt komische me toch wel een beetje ontgaan is. 'Skippy Dies' is vooral een erg goed geschreven en onderhoudend boek met een sinistere ondertoon die overigens wel een dikke 100 tot 200 pagina's korter had gekund.
Het boek begint met met de titel: Daniel "Skippy" Juster, een scholier van het Seabrook College in Dublin sterft tijdens een wedstrijd donuts eten met zijn beste vriend, de corpulente whizzkid en slimste jongen van de school, Ruprecht Van Doren. Het vreemde is echter dat Skippy geen enkele donut heeft gegeten, maar wel ter plekke sterft maar niet voordat hij met donutjam de woorden 'Tell Lori..' op de vloer van de donutwinkel heeft geschreven. Na deze inleiding gaan we terug in de tijd naar de gebeurtenissen voor deze fatale donutwedstrijd en ontvouwt zich, in alle facetten, de wereld van het Seabrook College waar de vriendengroep van Skippy en Ruprecht en de docenten, waaronder met name de geschiedenisleraar 'Howard the Coward' (zelf alumnus van Seabrook) en 'Acting Principal' Greg Costigan, de hoofdrol spelen. In de bijrollen de 'love interest' van Skippy, de eigenlijk voor hem onbereikbare Lori, en de maniakele 'bully' van de school Carl.
Het gekke aan het boek is dat ik door de recensies en dergelijke er van overtuigd was een zeer komisch boek te zullen lezen. En hoewel het boek zeer onderhoudend is, makkelijk wegleest, is komisch nu niet meteen het eerste wat in me op komt om het boek te beschrijven. Maar dat weerhoudt me niet om het boek aan te bevelen. Het boek geeft een mooie inkijk in het wel en wee van een kostschool van het type dat we in Nederland niet kennen. Daarbij is het vooral een boek over de levens, liefdes, belevenissen en fantasieën van leerlingen en docenten in deze tijd. Levens die lang niet altijd rooskleurig verlopen en de gebeurtenissen ook vaak met elkaar samenhangen.
Dit klinkt natuurlijk allemaal wat vaag, maar wanneer ik het plot (en de diverse subplots) hier uit de doeken ga doen, dan ontneem ik nieuwe lezers van het boek toch een groot deel van het leesplezier. Opvallend daarbij is ook dat proloog al veel eerder in het boek wordt verklaard dan je zou denken. Enig minpunt van het boek vind ik wel dat het wat korter had gekund. Ruim 600 pagina's voor een dergelijk boek, hoe goed ook, is teveel van het goede. 'In der Beschränkung zeigt sich der Meister' zei Goethe al terecht. En dat geldt dus ook voor dit boek. Maar het is een overzichtelijk minpunt en wat mij betreft geen reden om dit boek niet aan te bevelen!
Reacties
Een reactie posten