Diverse werken van Ludovico Einaudi,
Philip Glass en Jacob ter Veldhuis
Lavinia Meijer (harp)
Paard van Troje, Den Haag
Met bewerkingen van Glass, Einaudi en een speciaal 'Extending the repertoire'-project met avant-popcomponist Jacob ter Veldhuis laat rijzende ster Lavinia Meijer de mogelijkheden van de harp horen.
De ster van harpiste Lavinia Meijer is rijzende. Haar beheersing van de harp en haar bewerkingen voor harp van met name de muziek van Philip Glass (1937) hebben haar bij een groot publiek bekend gemaakt. Na een succesvolle cd volledig gewijd aan de muziek van Philip Glass is recent een nieuwe cd verschenen met bewerkingen van de bekende Italiaanse hedendaagse componist Ludovico Einaudi (1955).
Paard van Troje
Hoewel Meijer recent al optrad in de Haagse Nieuwe Kerk keerde zij gisteren terug naar de Hofstad voor een optreden in een minder voor de hand liggende zaal: Haagse poptempel Paard van Troje. Gezien de toegankelijkheid en populariteit van haar werk is dit niet zo'n vreemde locatie en bewijst zij het cross-over appeal van Glass, Einaudi en de harp.
Philip Glass
Eenzaam gezeten op een donker podium laat Lavinia Meijer haar prachtige harp spreken en vertelt tussen de uitvoering door meer over het werk dat ze speelt en haar relatie met de gespeelde componisten. Door haar contacten met Philip Glass en Ludovico Einaudi kan Meijer bogen op de imprimatur van beide componisten voor haar bewerkingen. Bewerkingen die - met name in het werk van Philip Glass - nieuw licht werpen op zijn composities. Delen uit Metamorphosis klinken prachtig en hypnotiseren het aanwezige publiek. Daarnaast brengt ze - nergens op cd terug te vinden - een harpbewerking van een deel van Glass' soundtrack voor de film Koyaanisqatsi. Absolute hoogtepunt van de Glass-bewerkingen is overigens zijn muziek voor de prachtige film The Hours waarin de kijker het leven van drie vrouwen - waaronder Virginia Woolf - in drie verschillende tijdperken volgt. Ze worden allen verbonden door Woolf's boek Mrs. Dalloway. Aan het einde van de film wordt de tragische keuze van Virginia Woolf om zich te verdrinken ondersteund door Philip Glass' betoverende muziek The Hours. Het knappe aan de bewerking door Meijer is dat - in tegenstelling tot Metamorphosis en de (piano)werken van Einaudi - zij deze orkestrale muziek zo heeft bewerkt dat alle nuances en verschillende muzikale lijnen volledig door de harp worden neergezet. Daarom was The Hours voor mij, maar ook velen in het Paard van Troje, het hoogtepunt van de avond.
Fuck!
Het knappe daaraan is overigens dat Meijer moeiteloos een avond harp kan spelen zonder dat het gaat vervelen. De werken van Einaudi (w.o. Passaggio, Oltremare en I Giorni) liggen altijd prettig in het oor doch missen op punten het raffinement van Glass. Meijer had overigens nog meer in haar mars met het experimentele werk Cities change the song of birds van de avant-popcomponist Jacob ter Veldhuis. In dit werk word je geconfronteerd met de zelfkant van de samenleving, een deel van de samenleving waar Jacob Ter Veldhuis (in de VS: Jacob TV) door gefascineerd is. De hemelse klanken van de harp staan in schril contrast met de (opgenomen) gesprekken tussen een pooier en een prostituee, een moeder en dochter en een vrouw voor de rechtbank. Deze expliciete gesprekken (waarin het woord 'fuck!' vaker voorkomt dan in een gemiddelde Martin Scorcese-film) worden tevens ondersteund door Meijer zelf. Een wat aparte ervaring in het kader van extending the repertoire. Het publiek kon het - tot opluchting van Meijer - op prijs stellen en verliet niet de zaal zoals blijkbaar wel gebeurde toen het stuk haar première beleefde tijdens het Wereld Harpcongres.
Meijer sloot het concert af met een toegift bestaande uit een eigen compositie gebaseerd op een bekende melodie uit haar oorspronkelijke thuisland Zuid-Korea en opgedragen aan de aanwezige Koreaanse ambassadeur. De ster van Lavinia Meijer zal vast nog verder rijzen.
Lavinia Meijer over Philip Glass in De Wereld Draait Door:
Reacties
Een reactie posten