© NDT
Nederlands Dans Theater
Programma III
"Looking back at the past but not staring at it"
Jiří Kylián: Heart's Labyrinth
Marco Goecke: Hello Earth
León & Lightfoot: Stop-Motion
Nederlands Dans Theater 1
Matthew Rowe, Holland Symfonia
Lucent Dans Theater, Den Haag
Terecht stelt Paul Lightfoot (artistiek directeur NDT) dat liefde en verlies een rode draad vormen in Programma III van het Nederlands Dans Theater. In drie uiteenlopende choreografieën van Kylián, Goecke en het duo León & Lightfoot brengen de dansers van het NDT vol overtuiging liefde en verlies met een doorkijk naar het verleden.
Heart's Labyrinth
Met Heart's Labyrinth dat in 1984 in premiere ging, graaft het NDT in haar rijke verleden van haar voormalig artistiek directeur Jiří Kylián. Dezelfde Kylián die vorig jaar aangaf dat met ingang van het volgende seizoen zijn oeuvre niet meer toegankelijk is voor het NDT zodat het NDT de vrijheid heeft om een nieuwe weg in te slaan. Wie Heart's Labyrinth heeft gezien of ander werk van Kylián heeft aanschouwd, kan alleen maar concluderen dat deze gedwongen cesuur met het verleden in ieder geval niet geworteld is in de sleetsheid van zijn werk. Bijna 30 jaar na de premiere oogt Heart's Labyrinth nog even fris en is Kylián's verbeelding van het hart en de diversiteit aan gevoelens op muziek van Schönberg, Webern en Dvořák's - in de woorden van de choreograaf zelf - 'rampzalig prachtige Nocturne, op. 40 voor Strijkorkest immer aansprekend.
Hello Earth
Met Hello Earth laat associate choreographer Marco Goecke voor het eerst van zich zien bij het NDT. Ook hier staat het hart centraal, maar dan letterlijk: een groot hart van korrels ligt centraal op de dansvloer en is daarmee onderdeel van de choreografie. Door de aparte choreografie, die afwijkt van Kylián's meer vloeiende stijl, komen de korrels tot leven al wordt het niet helemaal duidelijk wat Goecke nu precies probeert te zeggen. Een choreografie die zeer wordt geholpen door de van zichzelf 'modern dansende' muziek van Benjamin Britten, diens Variations on a Theme of Frank Bridge. Zeker niet onverdienstelijk, maar ook niet het hoogtepunt van Programma III.
Stop-Motion
Want het absolute hoogtepunt van de avond was zonder twijfel Stop-Motion van het gelauwerde duo Sol León & Paul Lightfoot. Door een prachtige combinatie van choreografie, de muziek van Max Richter (1966) en beeld werd het publiek in vervoering gebracht door de wereld van León & Lightfoot. Een wereld vol avontuur waar gevoel belangrijker is dan een statement. Een wereld die heel klein eindigt wanneer alle opsmuk (beeld, decor, licht) langzamerhand wegsterft en slechts de dans overblijft. Een gevoel van melancholie werd ook niet geheel onderdrukt mede door het voorwoord van Lightfoot in het programmaboekje waarin hij schrijft dat 'verandering dwingt ons tot reflectie op het verleden en op de kwetsbaarheid van de toekomst' en hij duidelijk maakt dat de verhuizing van het Lucent Dans Theater naar een tijdelijk onderkomen in afwachting van de bouw van het Spuiforum deze wereldpremière de laatste lijkt te zijn in het Lucent Dans Theater.
Very Beautiful
BeantwoordenVerwijderenHD Wallpapers.