Na The Killing en Borgen gooit de Deense staatsomroep DR
het over een compleet andere boeg met familiedrama The Legacy. En slaagt wederom.
De opmars van Scandinavische
televisieseries die perfect aansluit bij het fenomeen binge-viewing en de opkomst van Netflix c.s. zal maar weinigen
ontgaan zijn. Het bespreken van waarom deze series zo succesvol zijn, is zowel
hier als op andere plekken al uitgebreid besproken. Wat opvallend is bij het
succes van met name de series van de Deense staatsomroep DR dat men weet
wanneer het genoeg is en bij elke nieuwe serie een ander weg inslaan. Zowel The Killing als Borgen zijn na drie seizoenen op hun hoogtepunt gestopt. Daar waar The Killing een echte crimeserie was en Borgen de politiek van Denemarken
duidde, gooit men het bij The Legacy
over een volledig andere boeg: een familiedrama ontsproten uit de nalatenschap
van een moeder aan haar kinderen.
De familie Grønnegaard
 |
| Frederik, Emil en Gro |
In The Legacy (in het Deens Arvingerne)
maken we kennis met de vrijgevochten Veronika Grønnegaard. Veronika –
overduidelijk een kind van de jaren zestig – is een succesvolle kunstenares die
zich op haar enorme landgoed wijdt aan haar kunst en zich weinig gelegen laat
aan haar omgeving. Dit heeft diepe sporen achtergelaten op haar kinderen Gro,
Frederik en Signe. Gro is de oudste en streeft – in veel gevallen hopeloos –
naar de waardering van haar moeder. Het is daarom niet verwonderlijk dat zij de
kunstwereld is ingegaan. Haar muzikale maar wereldvreemde vader Thomas woont in
een hutje op het landgoed en is onderdeel van het gevolg van Veronika maar niet
langer haar geliefde. Haar twee zoons Frederik en Emil hebben een andere vader
dan Gro. Hun vader heeft jaren geleden Veronika verlaten en haar achtergelaten
in het landhuis dat tot die tijd van hem was. Uiteindelijk keert hij ziek terug
en pleegt in datzelfde landhuis zelfmoord. Frederik haat zijn moeder daarom en
heeft zich gestort op een verdienstelijke carrière als jurist, terwijl de
flierefluitende jongste van het gezin Emil in Thailand zit en een ontspannen
leven leidt waarbij iedere onderneming uiteindelijk tot niets leidt, maar
altijd financieel wordt gered door zijn moeder.
Een nieuwe loot aan de stam
 |
| Signe alias "Sunshine" |
Veronika is met heel veel dingen
bezig, maar vooral zichzelf. Het is daarom geen verrassing dat wanneer een
terminale longkanker wordt geconstateerd zij dit niet meldt aan haar kinderen.
Om een en ander nog complexer te maken besluit ze vlak voor haar dood het
landgoed na te laten aan Signe (alias “Sunshine”) het jongste kind van Veronika
dat wordt opgevoed door haar vader en stiefmoeder zonder dat ze zelf weet dat
haar moeder niet haar echte moeder is. Zodra dit uitkomt, ontstaat een
familiedrama dat zorgvuldig in tien afleveringen van een uur wordt verteld. Want
met deze plotselinge wending wordt het voornemen van Gro teniet gedaan om het
landgoed om te bouwen tot een museum voor het werk van haar moeder. Frederik
ziet zijn kans vervliegen om eigenaar te worden van het huis van zijn vader
waarmee het onrecht dat hem en zijn vader door zijn moeder is aangedaan zou
worden rechtgezet. En Emil? Diens erfenis wordt door zijn neus geboord en verliest
daarmee de kans om zijn schulden bij nogal criminele geldschieters in Thailand
af te lossen. Signe daarentegen erft een huis van een moeder die ze pas vlak
voor haar door leert kennen en lijkt te transformeren van een doorsnee vrouw in
een rijtjeshuis naar vrouwe van een landgoed. Een transformatie die haar en
haar omgeving niet goed afgaat.
Geen melodrama
Het zal niet verbazen dat deze nalatenschap
genoeg stof oplevert om het gebruikelijke aantal van tien afleveringen in een
seizoen met gemak te vullen. Wat daarbij opvalt is dat de makers erin geslaagd
zijn om elke vorm van melodrama te vermijden. Daardoor ontspint zich een
geloofwaardig familiedrama dat niet wordt “opgeleukt” met een plotseling
sterfgeval of andere narigheid die het verhaal compleet op z’n kop zet. En dat
is soms wel even wennen, zeker wanneer je de Amerikaanse tegenpool van een
serie als deze gewend bent. The Legacy kent
een behoorlijk aantal momenten waarbij je het ergste verwacht, maar dit zich
niet zo voltrekt en zo het realisme van de serie fier overeind blijft staan.
Dus wanneer bijvoorbeeld de gebroeders Frederik en Emil in de auto zitten en
Frederik veel te hard rijdt, eindigt dit niet in een fataal ongeluk, maar een
ruzie tussen de beide broers waarbij Frederik (letterlijk) gas terugneemt. Dit
gebrek aan melodrama versterkt de serie alleen maar. En hoewel de karakters
absoluut hun dramatische momenten hebben, zijn alle personages “grijs” en
hebben daardoor hun goede en slechte kanten. Het is wat dat betreft net het
echte leven. Een stemmige productie en zeer passende titelmuziek van Nina
Persson (bekend van The Cardigans)
maken het succes af.
Weer een succes
The Legacy is
in Denemarken een grote hit en zal het gelijk The Killing en Borgen ook
buiten Denemarken goed doen. Om The
Legacy te duiden zijn al vergelijkingen gemaakt met het beroemde Festen, maar eigenlijk gaat de
vergelijking met het succesvolle drama van de publieke omroep Oud Geld veel beter op. In zowel The Legacy als Oud Geld gaat het niet om respectievelijk de nalatenschap en de
toekomst van de familiebank, maar het effect dat dit heeft op onderlinge
verhoudingen in een familie. Net als Oud
Geld is dit een kwalitatief hoogwaardige dramaserie die het verdiend om bekeken
te worden. Hoewel de laatste aflevering over de ellendige nalatenschap van
Veronika Grønnegaard veel losse eindjes bij elkaar brengt, ligt een tweede (en
vast en zeker derde) seizoen voor de hand. En dat is voor niemand een straf.
De trailer van 'The Legacy':
‘The Legacy’ is vanaf 27 mei algemeen verkrijgbaar en wordt – net als
‘The Killing’ en ‘Borgen’ – uitgegeven door Lumière. ‘The Legacy’ is in januari
van dit jaar als ‘Arvingerne’ in première gegaan op het Deense DR1. Deze
recensie is gebaseerd op de Blu-ray versie. Bestellen kan hier.
Deze recensie is ook gepubliceerd op Het Goede Leven, het culturele katern van De Dagelijkse Standaard. Naast mijn eigen FerdiBlog recenseer ik regelmatig o.a. boeken en concerten op Het Goede Leven en geef ik mijn opinie over actuele cultuurpolitiek.
Reacties
Een reactie posten