 |
| Foto: De Nationale Opera |
De Nationale Opera
Falstaff
Giuseppe Verdi (1813-1901)
Ambrogio Maestri, Sir John Falstaff
Fiorenza Cedolins, Mrs. Alice Ford
Massimo Cavalletti, Ford
Lisette Oropesa, Nannetta
Paolo Fanale, Fenton
Maite Beaumont, Mrs. Meg Page
Daniela Barcellona, Mrs. Quickly
Partrizio Saudelli, Bardolfo
Giovanni Battista Parodi, Pistola
Carlo Bosi, Dottore Cajus
Koor van De Nationale Opera
Daniele Gatti, Koninklijk Concertgebouworkest
Het Muziektheater, Amsterdam
Ambrogio Maestri steelt de show in Verdi's Falstaff, sprankelend en humoristisch uitgevoerd door De Nationale Opera.
In het jaar na de viering van het tweehonderdste geboortejaar van Giuseppe Verdi (1813-1901) brengt De Nationale Opera - in het kader van het Holland Festival - een nieuwe productie van Falstaff op de planken. Hoewel de enscenering - een coproductie met de Royal Opera House, het Teatro alla Scala, de Metropolitan Opera en de Canadian Opera Company - nauwelijks vernieuwend kan worden genoemd, geeft het ruim baan aan Verdi's last hurrah.
Het humanisme van Falstaff
De eerder dit jaar overleden opera-intendant Gerard Mortier zou waarschijnlijk gekozen hebben voor een meer vernieuwende enscenering, maar zou zonder meer in zijn nopjes zijn met het uitvoeren van Verdi en dat met name zijn Falstaff. In zijn recent (postuum) gepubliceerde culturele testament Dramaturgie van een passie wijdt Mortier zijn 'coda' aan Verdi. Mortier geeft hoog op van het engagement van Verdi en stelt "in tachtig jaar was Verdi nooit méér geëngageerd dan in zijn laatste opera Falstaff. Hij legde er al zijn ontgoocheling over de evolutie van de bourgeoisie in de tweede helft van de negentiende eeuw in, die rijk, onwetend en pretentieus geworden was (en zo het pad effende voor de Eerste Wereldoorlog). Verdi voegde er ook een geamuseerde blik op zijn eigen oeuvre aan toe alsof hij wilde aangeven dat al zijn engagement misschien nergens toe geleid had."
Boontje om z'n loontje?
 |
| Eind goed, al goed voor Sir John Falstaff |
Met Falstaff volgen we de paljas Sir John Falstaff die zijn levenswerk gemaakt heeft van lekker eten en het verleiden van vrouwen waarbij zijn eerste hobby een mindere uitwerking op zijn gestel heeft en daarom afbreuk doet aan zijn tweede hobby. Hij gaat te ver wanneer hij tegelijkertijd - via een gelijksoortige brief - Alice Ford en Meg Page probeert te verleiden. Zij besluiten hem in de val te lokken en net te doen of de man van Alice Ford thuis komt wanneer Falstaff haar probeert te verleiden. Ford weet - los van zijn vrouw die hij daarom echt verdenkt van vreemdgaan - echter van de plannen van Falstaff en besluit hem te betrappen wat leidt tot de bekende scene waarin Falstaff zijn toevlucht zoekt in een grote wasmand en uiteindelijk in rivier de Theems wordt gedropt om te ontkomen aan Ford. Na deze vernedering is het niet gedaan voor Falstaff en wordt hij nogmaals door Alice Ford c.s. in het ootje genomen waarbij en passant nog een liefdesgeschiedenis volgt tussen Nannettea (de dochter van de familie Ford) en Fenton. Uiteindelijk leidt dit alles tot een huwelijk tussen Alice en Fenton waarbij Falstaff als hoofdgast aanschuift en iedereen beaamt dat de hele wereld misschien één grote grap is, maar wie het laatst lacht, lacht het best.
Ruim baan voor Maestri
 |
| Maestri is Falstaff |
En het publiek van De Nationale Opera lacht vooral het laatst met een uitstekende uitvoering door het Koninklijk Concertgebouworkest onder leiding van Daniele Gatti. Gatti tekent voor een lekker temperamentvolle uitvoering waarbij wel aangetekend moet worden dat op sommige punten - met name in de muzikale ondersteuning van de meerstemmige scenes - enige "onrust" in de muziek leek te sluipen. Onbetwiste hoofdrol is weggelegd voor Ambrogio Maestri die de titelrol van Falstaff met hoofdletters op het lijf is geschreven. Daarmee is Falstaff tegelijkertijd een team effort, maar ook een one man show. Zoals al aangegeven is het decor niet ongelooflijk vernieuwend en is - onder regie van Robert Carsen en met een decor van Paul Steinberg - gekozen voor een enscenering in de Britse jaren vijftig waarbij met name de enorme keuken - decor voor de wasmand! - tot jaloerse blikken zal leiden bij menig keukenprins- en prinses. Het knappe daarbij is dat deze opera die meer dan een eeuw oud is nog steeds leidt tot hoorbaar gelach bij het publieke door de scherpe teksten van Arrigo Boito en de meesterlijke muziek van Verdi. Viva Verdi, Viva Falstaff, Viva Ambrogio Maestri!
De trailer van 'Falstaff':
'Falstaff' van Giuseppe Verdi wordt van 7 t/m 30 juni uitgevoerd door De Nationale Opera. Deze recensie is op basis van de voorstelling van 12 juni 2014. Kaarten bestellen kan hier.
Reacties
Een reactie posten