Teartro dell'Opera di Roma
Rusalka
(Antonín Dvořák, 1841-1904)
Anna Kasyan, Rusalka
Peter Berger, De Prins
Steven Humes, De Watergeest
Larissa Diadkova, Jezibaba
Michelle Breedt, Prinses
Anna Gorbachyova, Federica Giansanti
& Hannah Esther Minutillo, Waternymfen
Denis Krief (regie)
Eivind Gullberg Jensen, Orcehstra, Coroe Corpo di Ballo del Teatro dell'Opera
Teatro dell'Opera, Rome
Het voormalige thuishonk van Riccardo Muti levert met Eivind Gullberg Jensen een keurige Rusalka af, maar van de enscenering had meer werk gemaakt mogen worden...
De Italiaanse wereld van opera en klassieke wereld is vaker wel dan niet net zo dramatisch als de opera's die worden opgevoerd. Dirigenten die plots opstappen of stakingen onder het personeel zijn schering en inslag. Zo ook bij het met grote schulden kampende Teatro dell'Opera di Roma. Nog niet zo heel lang geleden stapte Riccardo Muti - die her en der zelfs wordt gezien als mogelijke opvolger van de Italiaanse president Napolitano - op bij de Romeinse opera. En zo kan het dus zijn dat waar oorspronkelijk Aida van Verdi onder leiding van Muti zou plaats vinden, nu een reeks Rusalka van Dvořák plaats vond met op de bok de onbekende Noorse dirigent Eivind Gullberg Jensen. En daarme dus een Noorse dirigent met een opera van een Tsjechische componist gebaseerd op een Deens sprookje in het culture hart van Rome. Een allerminst slechte uitvoering volgde waarbij van de saaie en weinig inventieve enscenering overigens wel veel meer werk gemaakt had mogen worden.
De Kleine Zeemeermin
Dvořák is natuurlijk vooral bekend van zijn orkestrale werk, niet in de laatste plaats zijn symfonieën. Zijn opera's zijn op Rusalka na nooit doorgebroken en ook wanneer Rusalka in ogenschouw wordt genomen, valt er - met name op het libretto en de oppervlakkige dramaturgie - het nodige aan te merken. Toch is Rusalka geen misser, want muziek componeren, kon Dvořák. Het mysterieuze en sprookjesachtige begin met drie Waternymfen doet denken aan Wagner's Das Rheingold zonder dat er sprake is van een kopie. Rusalka kent maar weinig dode momenten en met name het Lied van de Maan is Dvořák's claim to (opera) fame. Het verhaal van Rusalka is eigenlijk het verhaal van De Kleine Zeemeermin van Hans Christian Andersen. Opvallend daarbij is wel dat het libretto de karakter erg oppervlakkig maakt en daardoor niet erg geloofwaardig. De echte hoogtepunten - overigens ook door de uitstekende uitvoering door respectievelijk Steven Humes en Larissa Diadkova - zijn dan ook Rusalka's machtige vader die - tegen beter weten in - zijn dochter probeert te beschermen en de gemene heks Jezibaba die Rusalka de kans geeft om mens te worden in ruil voor haar stem... Een wens van Rusalka om haar liefde voor de prins te realiseren. Een liefde die door machinaties van Jezibaba wordt tegengewerkt en ertoe leidt dat de prins (wel heel erg makkelijk) in de klauwen van een buitenlandse prinses valt. Ellende is daarmee het lot van zowel Rusalka en de Prins die pas in de dood hun gezamenlijke verlossing vinden...
Prima uitvoering
Het orkest, koor en ballet (er is een kort balletintermezzo) kwijten zich onder leiding van Gullberg Jensen prima van deze opera. De enscenering is - wellicht door de financiële problemen van het Teatro dell'Opera - wel heel basic en voegt niets toe aan de opera. Velen zullen het jammer hebben gevonden dat een op en top Italiaanse uitvoering van één van de meest bekende opera's van de grootste Italiaanse componist met één zo niet de beste Italiaanse dirigent is vervangen door de vrijwel in alle opzichten tegengestelde productie van Rusalka. Maar op het decor na heeft dat de pret niet al te veel mogen drukken.
Oordeel FerdiBlog: ***½
Reacties
Een reactie posten