Paul McCartney
Out There
Ziggo Dome, Amsterdam
Voor de zesde keer sinds de jaren tachtig was Paul McCartney weer terug in Nederland. Met een ijzeren maar nog altijd frisse formule bracht de levende poplegende de 17.000 fans in het Ziggo Dome in vervoering.
Het publiek in het Nederlands toespreken (“Hallo Mokum!”)? Check! Het concert “afsluiten” maar toch nog twee keer terug komen? Check! Bij de reprise met een vlag het podium op komen? Check! Een mix van nummers van The Beatles, Wings en de meest recente soloalbums? Het publiek laten meezingen met Hey Jude (“Nu de meisjes!”)? Check! Liedjes opdragen aan Linda, George en John? Check, check, dubbelcheck! Zie hier de ijzeren constanten die onderdeel maken van de concerten van Paul McCartney. Bij iedere andere artiest zou je je bekocht voelen voor het onvermogen om vernieuwing aan te brengen. Maar dan wordt buiten de kracht van Paul McCartney gerekend, want op dat podium staat een man die op 18 juni aanstaande 73 jaar wordt en nog altijd met net zoveel plezier op het podium staat als meer dan een halve eeuw geleden. En natuurlijk bedient hij zich van trucjes, maar is dat erg wanneer je zo’n fijne show neerzet waarvan een volledig uitverkocht Ziggo Dome en dus 17.000 fans van genieten? De vraag stellen is – zeker in dit geval - de vraag beantwoorden. Want de oude rocker stond – net zoals zijn voorgaande concerten de afgelopen kwarteeuw in het GelreDome en Ahoy – drie uur non-stop op het podium zonder dat hij ook maar een moment de indruk gaf dat het misschien een beetje teveel van het goede is. Sterker nog: iets meer anekdotes dan normaal, waaronder een aardige over een ontmoeting met de Russische regering na zijn Rode Plein-concert en een “uitbrander” aan het publiek dat zij (ook) Blackbird niet foutloos kunnen spelen . Maar ook een aantal gelukkige fans die op het podium mochten komen waaronder een huwelijksaanzoek. Gelukkig gaat het onverwoestbare karakter van zijn muziek hand in hand met een schijnbaar onverwoestbare gezondheid. Want hoewel afgevraagd kan worden of dit misschien niet de laatste keer was dat McCartney heeft opgetreden in Nederland, zou het me in het geheel niet verbazen wanneer we over een jaartje of drie de Paul McCartney Concert Checklist weer gezellig en naar volle tevredenheid kunnen afvinken.
Toch eigenlijk goed bij stem
Enige spelbreker bij Paul McCartney wil nog weleens zijn stem zijn. Afgelopen jaren is het een aantal keer voorgekomen – met als meest markante voorbeelden het popconcert ter gelegenheid van de Diamond Jubilee van Elizabeth en de Olympische Spelen in Londen – dat Sir Paul’s stem het niet meer trok. Gelukkig was hij – zoals de meeste tijd overigens – ook in de Ziggo Dome goed bij stem alhoewel je wel merkt dat een nummer zoals Maybe I’m Amazed (letterlijk) iets te hoog gegrepen was. Misschien daarom dat het prachtige Beatles-nummer The Fool on the Hill in de setlist van McCartney helaas ontbrak. Gelukkig viel er eigenlijk alleen maar te genieten van de veertig (!) nummers die Sir Paul – zoals altijd uitstekend begeleid door de fantastische drummer Abe Laboriel Jr. en de rest van zijn vaste band. En daar waar hij – toen hij 43 jaar geleden voor het laatst in Amsterdam was – geen of daarna teveel nummers uit zijn Beatles-periode speelde, was er daadwerkelijk sprake van een mix waardoor de nummers die niet afkomstig zijn van de Beatles geen programmavulling waren, maar zorgden voor een mooie gewogen mix van oude en nieuwe hits. Het hielp daarbij overigens ook dat de Ziggo Dome – meer dan Ahoy en veel meer dan het vreselijke GelreDome - de techniek én akoestiek uitstekend voor elkaar heeft. Sir Paul kent de kracht van beelden en zo was het concert niet alleen een feestje voor de oren, maar ook voor de ogen. Aardige was daarbij dat oude nummers met nieuwe video’s werden opgepimpt en nieuwe nummers zoals het voor de videogame Destiny geschreven Hope for the Future en My Valentine waaraan Johnny Depp en Natalie Portman hun medewerking hebben verleend.
De hits blijven maar komen!
Voor het hele programma gold daarom - zoals Giel Montagne voor een of ander slecht Tell Sell-programa een compilatie van Hollandse hits aanprees – dat de hits maar bleven komen. Van gezellige meezingers Ob-La-Di, Ob-La-Da en Hey Jude tot Wings-hits Band on the Run en Nineteen Hundred and Eighty-Five en de ultieme klassiekers Eleanor Rigby en Yesterday. En natuurlijk ontbreekt Live and Let Die niet dat voor velen een hoogtepunt is door het (letterlijke) vuurwerk waar het mee gepaard gaat. Voor de kinderen in het publiek (veelvuldig met hun vader mee) zal dat wel even schrikken zijn geweest. Overigens spreekt hier ervaring aangezien in 1989 deze recensent (als negenjarige…) weg dook in de stoelen van Ahoy. Inmiddels is dit het zesde concert van Paul McCartney dat ik - traditiegetrouw met mijn vader die één van de grootste Beatles-fans en –kenners van Nederland is – bijwoon en het verveelt geen moment. Wat mij betreft – en velen met mij – gaat de onverwoestbare Paul McCartney gewoon door en is het enige einde dat hij kent het gelijknamige The End van het album Abbey Road. Volgende keer zijn we er gewoon weer en vinden we het net zo fantastisch dat hij een paar woordjes in het Nederlands zegt, met onze vlag opkomt en gezellig terugkomt voor twee reprises!
Oordeel FerdiBlog: *****
De ‘Out There’-tour van Paul McCartney deed op 7 en 8 juni 2015 de Ziggo Dome aan. Deze recensie is op basis van het optreden op 7 juni.
Reacties
Een reactie posten