Hoewel Terry Hayes als scenarioschrijver al decennia werkzaam is, vond zijn debuut als schrijver nog maar twee jaar geleden plaats. En met het uitermate spannende Ik ben Pelgrim heeft Hayes een onvervalste pageturner geschreven die geen spaan heel laat van de (vermeende) romantiek van het leven van een geheim agent.
Het schrijven van een echte pageturner is een vak op zich dat door vele schrijvers gepoogd wordt, maar lang niet altijd slaagt. Dan Brown (De Da Vinci code, Het Bernini Mysterie) is zo’n vakman. Hoe vergezocht ook, door de opgebouwde spanning en de korte hoofdstukken blijf je doorlezen. Wanneer je alle gebeurtenissen in perspectief plaatst en de toevallig- en onwaarschijnlijkheden goed op je laat inwerken, valt er genoeg aan te merken. Maar dan ben je stiekem alweer vele hoofdstukken verder als een junkie op zoek naar zijn volgende shot. Aan deze categorie kan een nieuwe vakman worden toegevoegd: Terry Hayes (1951). Deze schrijver van scenario’s bekend van o.a. diverse Mad Max-films en From Hell heeft pas in 2013 zijn debuut gemaakt met Ik ben Pelgrim. Deze vuistdikke (bijna 800 pagina’s) thriller vertelt uit het perspectief van een Amerikaanse geheim agenda – codenaam Pelgrim – over diens jacht op een geheimzinnige terrorist die de Verenigde Staten via de terugkeer van de pokken ten onder wil laten gaan.
Een James Bond zonder romantiek
Hayes boort met Ik ben Pelgrim succesvol de angst voor grootschalige terroristische aanslagen die na 9/11 is ontstaan aan. Niet zo heel lang geleden was een aanval met een vuile bom of een virus één van de grootste angsten voor de huidige (Westerse) maatschappij. Met de opkomst van IS, de aanslag op Charlie Hebdo en diverse andere kleinschalige (mislukte) aanslagen lijkt deze angst ingewisseld voor de angst voor acties van lone wolves op beperktere schaal. De geheimzinnige terrorist ‘De Saraceen’ – een klassieke lone wolf – wijkt hier vanaf met zijn voornemen om de steunpilaar van het door hem gehate Saudi-Arabië op de knieën te dwingen door de aloude pokken op het Amerikaanse continent los te laten en op massale schaal dood en verderf te zaaien. Een plan – wanneer succesvol uitgevoerd – zou betekenen dat een wereldmacht feitelijk van het toneel verdwijnt. De puinhopen van de World Trade Center in New York vormen voor Hayes het vertrekpunt die hij verbindt aan de weinig romantische wereld van geheim agenten en de onderdrukking in Saudi-Arabië die de bron vormt voor de Saraceen om dood en verderf te willen zaaien. De angst voor terrorisme breed is, maar de aandacht ligt nu vooral op maatschappelijk ontregelende lone wolves. Dat brengt wel met zich mee dat het uitgangspunt van Hayes – zeker wanner je het nu leest – niet helemaal overeenkomt met het huidige tijdsgewricht, maar dat mag de “pret” op zich niet drukken.
Geloofwaardigheid
Zoals gezegd kan Terry Hayes zich op het vlak van pageturning zonder meer meten met Dan Brown. Helaas geldt dat ook wel een beetje voor het aspect geloofwaardigheid. Wat de Saraceen allemaal voor elkaar krijgt, is – zeker wanneer je het op een rijtje zet – niet echt geloofwaardig. Daarnaast biedt Hayes ook nog een subverhaal aan dat direct relateert aan de aanslag op de World Trade Center die ook wordt geforceerd aan doet. Echter is geloofwaardigheid nu niet het doel van dergelijke boeken, zolang de geloofwaardigheid maar houdbaar is tot het volgende vlotgeschreven hoofdstuk is het allang mission accomplished. De uitgever van Hayes heeft al aangekondigd dat in 2016 een opvolger van Ik ben Pelgrim volgt. Dit nieuwe verhaal dat los staat van Ik ben Pelgrim zal verschijnen als The Year of the Locust (Het jaar van de sprinkhaan) en is – met dit debuut in het achterhoofd – er vast en zeker eentje om in de gaten te houden.
Oordeel FerdiBlog:****
‘Ik ben Pelgrim’ is de vertaling door Henk Popken voor A.W. Bruna Uitgevers van ‘I am Pilgirm’. In 2016 wordt het stand alone tweede boek van Terry Hayes uitgebracht: ‘The Year of the Locust’ (Het Jaar van de Sprinkhaan). Bestellen kan hier.
Reacties
Een reactie posten