Het is een tijdje stil geweest op mijn blog in verband met een vakantie in Frankrijk. Dat gaf wel de gelegenheid om in hoog tempo een groot aantal boeken er door heen te jagen. Na deze recensie volgen recensies van nog drie andere boeken. De aftrap is gereserveerd voor de memoires van Deborah (Hertogin van) Devonshire. Na een lovende recensie in 'The Economist' besloot ik dit boek te kopen. Toen ik het boek echter in mijn handen had met op de voorkant de inmiddels 91-jarige Deborah Devonshire en haar trouwe kippen twijfelde ik toch een beetje aan mezelf. Daardoor heeft het boek een paar maanden ongelezen op de stapel gelezen om vlak voor de vakantie toch erbij gehaald te worden.
Zoals gezegd zijn het de memoires van de Hertogin van Devonshire die beter bekend staat als één van de 'Mitford Sisters'. Nu had ik vaag gehoord van deze zussen, maar na wat struinen op het internet bleek er - althans bij mensen ruim over de 30 - zoiets te bestaan als 'Mitfordmania'. De zes dochters van David Freeman-Mitford, 2e Baron van Redesdale, waren beroemd en berucht in het Verenigd Koninkrijk en daarbuiten. Dit kwam met name door de uiteenlopende levenspaden van de zes dochters. Er was ook nog een zevende kind, een zoon Tom, maar die is omgekomen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Times-journalist Ben Macintyre karakteriseerde de gezusters Mitford als volgt: 'Diana the Fascist, Jessica the Communist, Unity the Hitler-lover; Nancy the Novelist; Deborah the Duchess and Pamela the unobtrusive poultry connoisseur'. De familie is overigens ook vooral bekend geworden door de roman 'The Pursuit of Love' van Nancy Mitford die sterk geïnspireerd was op haar eigen familieleven. Het adellijke leven van de Mitford's stond in schril contrast met het Engeland na de Tweede Wereldoorlog waar aristocratie - op z'n zachts gezegd - weinig geapprecieerd werd en kreeg daarom ook zoveel aandacht.
Zoals de titel al aangeeft betreft het de memoires van de jongste zus. De titel 'Wait for me!' lijkt vooral te slaan op het feit dat alle zusses al veel in de publiciteit hebben laten horen over hun leven, dan wel door memoires of andere acties, maar dat Deborah ('Hen' - de familie stond ook bekend om alle bijnamen en vreemde uitdrukkingen) nog van zich moest laten horen. Uiteindelijk zijn het geslaagde memoires die een mooie inkijk geven in het lange leven van Deborah Devonshire en daarmee tegelijkertijd een goed tijdsbeeld geeft van de aristocratie in het Verenigd Koninkrijk in de 20e eeuw. Daarbij komt er een stoet aan bekende namen uit de Engelse 'upper crust' langs zonder dat het om irritante 'namedropping' gaat. Die mensen waren er nu eenmaal, waaronder: (oud-)premier Harold MacMillan ('Uncle Harold'), oprichter van de British Union of Fascists Sir Oswald 'Sir O.' Mosley (getrouwd met Diana Mitford), Evelyn Waugh (schrijver van 'Brideshead Revisited') en de Prince of Wales ('Friend'). Maar ook de Kennedy's en Adolf Hitler (Unity Mitford was een groot fan en bevriend met hem) komen langs in de anecdotisch geschreven memoires van 'Hen'.
Dit terwijl de Mitfords binnen de aristocratische pikorde van het Verenigd Koninkrijk niet ongelooflijk hoog zaten. Echter is Deborah getrouwd met Andrew Cavendish. Cavendish was de tweede zoon van de Hertog en Hertogin van Devonshire, maar werd na de dood van zijn oudere broer tijdens de Tweede Wereldoorlog de 11e Hertog van Devonshire. De Devonshires zijn één van de meest prominente adellijke families van het Verenigd Koninkrijk. Vooral ook bekend door Georgiana, Hertogin van Devonshire (1757-1806) waar een kleine twee jaar geleden een film over is uitgekomen waarin ze werd weggezet als middelpunt van de 18e eeuwse Britse society met een Diana-achtige tragiek over zich. De banden met Harold MacMillan, het Koninklijk Huis en de Kennedy's (één van de Kennedy-zussen was getrouwd met de broer van Andrew Cavendish) komen uit deze familiehoek.
Naast het feit dat de memoires mooie, leuke, tragische en grappige anecdotes bevat, neemt 'Hen' geen blad voor de mond (o.a. over het alcoholisme van haar man) alhoewel ze daarbij wel behoorlijk discreet blijft, haar afkomst waardig. Daarbij gaat ze ook veelal in op haar carrière als Hertogin, want het beheren van alle Devonshire-landgoederen voor toekomstige generaties was een stevige dagtaak. Zeker in het licht van de hoge schulden die aan de landgoederen vastzaten vanwege de succesbelasting bij het overlijden van de vader van Andrew. In die socialistische tijd opgelopen tot ruim 97%. Het bekendste Devonshire-huis, Chatsworth, is uiteindelijk een voorbeeld gebleken voor het publiek maken van 'country houses' in het Verenigd Koninkrijk. Het is lastig om dit boek zomaar aan te raden. Ik heb het met veel plezier gelezen, juist vanwege de waarde als tijdsdocument. Echter is een behoorlijke kennis van het Verenigd Koninkrijk, haar klassensysteem en politieke systeem toch wel een noodzakelijke voorwaarde om alle anecdotes te begrijpen en in het goede perspectief te plaatsen. In ieder geval kan gesteld worden dat de titel 'Wait for me!' niet betekent dat we voor niets hebben moeten wachten op deze memoires.
Reacties
Een reactie posten