Philip Roth (1933) is één van de bekendste 'living authors' van de Verenigde Staten en zijn oeuvre is inmiddels veelomvattend waarbij de laatste jaren talrijke titels van zijn hand zijn verschenen. Deze versnelling, ondanks zijn inmiddels gevorderde leeftijd, heeft ook tot kritiek geleid op de kwaliteit van zijn laatste boeken. 'The Humbling' kocht ik recent in de ramsj. Aangezien ik graag boeken lees van de hand van Roth (zie voor een andere Roth-recensie hier) verbaasde het me nogal dat er zoveel exemplaren van het nog maar in 2009 uitgegeven 'The Humbling' in de uitverkoop lagen. Na het lezen van een aantal recensies (na overigens het boek zelf te hebben gelezen) is me duidelijk geworden waarom: het boek is door de meeste critici niet welwillend ontvangen. Mijn beeld is ietwat gemengder.
Laat ik beginnen met het positieve deel van deze recensie. 'The Humbling' is, zoals alle boeken van Roth, mooi geschreven en leest vlot. En hoewel de materie, op z'n zachtst gezegd, wat bizar is, blijft het boek je toch boeien. Overigens kan gezien het totaal aantal pagina's van 140 beter gesproken worden over een novelle. Zoals gezegd is het verhaal bizar, en dat is ook meteen het kritiekpunt op het boek, en werpt het de vraag op wat de aanleiding voor het schrijven was. Het boek handelt over een beroemde acteur, Simon Axler, en valt in drie delen uiteen. In het eerste deel maken we kennis met Axler wiens carrière in een dip zit. Hij is zijn talent verloren en kampt als het ware met 'actor's block'. Er lijkt niets meer aan te doen en zijn depressie neemt hand over hand toe. Hij besluit zich tijdelijk op te laten nemen in een inrichting en leert daar een andere patient, Sybil van Buren, kennen. Van Buren is in de inrichting beland omdat ze erachter is gekomen dat haar man haar dochtertje misbruikt. Ze gaf hem echter niet aan en belandde in een depressie en poogde zelfmoord te plegen. Nadat Axler weer thuis is teruggekeerd ontvangt hij nog een brief van Van Buren. In het tweede deel van het boek wordt Axler, nog steeds kampend met zijn 'actor's block', bezocht door de lesbische dochter, Pegeen Mike Stapleford, van twee bevriende acteurs. Dit leidt uiteindelijk tot een relatie tussen de oudere Axler (hij is in de zestig) en de veertigjarige Pegeen die blijkbaar het lesbische maar even laat voor wat het is. Dit leidt tot confrontaties tussen Pegeen en haar ouders die de relatie afkeuren althans veel lastige vragen stellen over de relatie. Tussendoor komt ook een ex van Pegeen, Louise, langs die Pegeen stalkt. Ten slotte wordt in het derde deel duidelijk dat Sybil van Buren haar man heeft vermoord en in de gevangenis zit. Axler zit met zijn eigen sores en expermenteert zich seksueel helemaal suf met Pegeen. Dit leidt uiteindelijk ook tot een trio en wanneer als vervolg hierop een wildvreemde vrouw mee naar huis wordt genomen, is het einde van de relatie aldaar. Uiteindelijk is Axler verlaten van zowel zijn acteertalent als Pegeen en zit er niets anders op om de laatste scene van zijn leven te acteren: zijn zelfmoord die hij uitvoert als zijn succesvolle uitvoering van Konstantin Gavrilovich uit Tsjechov's 'De Meeuw'. En zo is 'The Humbling' (de vernedering) van Axler compleet.
Zoals te lezen valt, gebeurt er het nodige in de 140 pagina's, maar is het verhaal echt een tikkeltje bizar en bij tijd en wijle ook erg expliciet. Wat het doel van het verhaal is, is me daarom ook niet helemaal duidelijk. De kritieken kan ik me dus goed voorstellen, maar tegelijkertijd heb ik het boek wel in een handomdraai uitgelezen. Blijkbaar boeide het me toch genoeg. Geen hele warme aanbeveling, maar mocht je het boek een keer hebben liggen... De schrijfstijl laat in ieder geval wel duidelijk zien waarop Roth zo'n belangrijke hedendaagse schrijver is. Op Wikipedia las ik overigens dat Al Pacino de filmrechten van het boek heeft gekocht. Of dat nu een goed idee ben ik niet zo zeker van.
Reacties
Een reactie posten