The Cuckoo's Calling, het debuut van schrijver Robert Galbraith, leek - ondanks lovende recensies - voorbestemd tot een kwijnend bestaand in de diverse boekhandels. Maar inmiddels is, door de loslippige vrouw van een partner van het advocatenkantoor dat de belangen van J.K. Rowling behartigt, gebleken dat de onbekende Robert Galbraith het synoniem is van niemand anders dan J.K. Rowling. En op alleen al de faam van haar naam steeg het ronduit slecht verkopende boek bij Amazon van de 4.709e plek naar de eerste plek als bestverkopende boek. What a difference a name makes. Een en ander geeft natuurlijk wel te denken en lijkt toch weinig goeds te voorspellen voor die ongelukkige boeken die weliswaar goed zijn, maar de marketing missen van een grote naam. Tegelijkertijd is het ook een sof voor J.K. Rowling die juist los van haar bekende naam beoordeeld wenste te worden en voor wie de verkoopcijfers uiteindelijk niet veel uitmaken. Iets waar de uitgever van 'Robert Galbraith' natuurlijk anders over zal denken.
Hoe het ook zij, na de uitermate succesvolle Harry Potter-reeks en de gemengd ontvangen 'volwassen' roman A Casual Vacancy ('Een Goede Raad') laat J.K. Rowling opnieuw zien dat schrijven haar roeping is. Met The Cuckoo's Calling kiest Rowling voor het klassieke genre van de detective. We volgen daarbij Cormoran Strike, een privé-detective die terwijl hij hard op weg naar de goot is door advocaat John Bristow wordt ingehuurd om de zelfmoord van zijn beroemde zus Lula Landry te onderzoeken. Lula was een supermodel die enkele weken weken daarvoor te pletter viel van haar balkon. Al snel werd de conclusie getrokken dat er sprake was van zelfmoord: er waren geen sporen van andere mensen in haar luxe appartement gevonden en de enige getuige die volhield een ruzie te hebben gehoord voorafgaand aan de fatale val was de onderbuurvrouw: de vrouw van filmproducent Freddie Bestigui die stijf stond van de cocaïne. Bristow gelooft dit niet en klampt zich vast aan opnames van bewakingscamera's (de in Londen alom bekende en aanwezige CCTV) waarop een tweetal schimmige figuren te zien zijn die weglopen vlak nadat de fatale val van Lula heeft plaats gevonden. Dat Bristow hulp zoekt bij Strike is niet vreemd. Strike was op jonge leeftijd bevriend met Charlie Bristow, de broer van John. Charlie is op jonge leeftijd bij een ongeluk om het leven gekomen waarbij dit vooral lijkt te wijten aan zijn eigen onzorgvuldigheid. Daarnaast hebben Bristow en Strike meer gemeen. De kinderen van Sir Alec en Lady Yvette Bristow zijn allemaal geadopteerd. Na de dood van Charlie kwam daar Lula bij die moeite had om zich thuis te voelen. Niet alleen door de wat aparte familiesituatie, maar ook door het feit van haar donkere huidskleur die nogal opvallend anders is dan de rest van de familie. Strike is zelf ook product van een aparte familiesituatie. Zijn vader, Rokeby Strike, is een celebrity terwijl Comoran Strike het product is van een fling Rokeby en zijn supergroupie-moeder die door een schijnbare overdosis al lang geleden is overleden.
In deze schimmige wereld doet tegelijkertijd Robin haar intrede als tijdelijke secretaresse van Strike. Haar eerste kennismaking is - letterlijk - bijzonder pijnlijk wanneer ze binnenkomt op het moment dat Charlotte, de vriendin van Strike, het uitmaakt en Robin bijna ten val komt ware het niet dat Strike haar nog net bij één van haar borsten kan vasthouden. Er zijn betere manieren om een eerste indruk te maken... Desalniettemin blijkt Robin al snel een zegen en wordt zij de steun en toeverlaat van Strike terwijl hij haar in het geheel niet kan betalen.
Na een sfeervolle beschrijving van de setting, als vervolg op een - letterlijk- verpletterende proloog over de val van Lula, volgt een uitermate spannende vertelling van de zoektocht van Strike en Robin naar de waarheid rondom de dood van Lula. Tijdens deze zoektocht passeren diverse personages waardoor J.K. Rowling haarfijn de standenmaatschappij die het Verenigd Koninkrijk nog is, bloot legt. Van de chique familie Bristow (Lula koos als artiestennaam de meisjesnaam van haar moeder) en de wereld van mode en celebrities tot de politie en de onderkant van de samenleving. Tegelijkertijd laat Rowling in het verhaal ook de grote fascinatie van (met name) het Britse volk voor celebrities zien en laat ze duidelijk merken hoe ze zelf staat ten opzichte van paparazzi.
Het fijne aan deze Rowling is dat, in tegenstelling tot The Casual Vacancy maar gelijk de Harry Potter-boeken je terug blijft grijpen naar het boek om erachter te komen hoe het verhaal verder gaat. Want dat Rowling een meesterlijke verteller is, hoeft eigenlijk niet meer bevestigd te worden. Het knappe is ook dat je gaandeweg het boek continu aan het denken bent op welke wijze de moord (of is het toch zelfmoord?) wordt opgelost en dat dit alsnog best verrassend is (meer de manier waarop dan de dader zelf overigens) zonder dat Rowling zich in alle hoeken moet wringen en je bij een tweede lezing zou moeten concluderen dat het allemaal nogal ver gezocht is. Wat mij betreft is The Cuckoo's Calling het boek zoals deze na de Harry Potter-reeks geschreven had moeten worden. En het goede nieuws is dat Rowling nog lang niet klaar is met de avonturen van Comoron Strike en zijn trouwe secretaresse Robin.
Reacties
Een reactie posten